انتخاب بين آمر وعامل، نه بد وبدتر!!

می‌دانم آتش واکنش‌هایی روانی چون هراس یا بی‌زاری با آب کنش‌هایی احساسی فرو می‌نشیند وپند خردورزی دادن را راهی دراین وادی نیست!!اگرهم نمی‌دانستم ازژرفای هراس درپهنای چهره‌ی ماشین نویس مجله، دختری بیست ساله، ازپس شنیدن خبرراه یافتن شهردارمادلن به دوردوم و این پا و آن پا کردن‌اش برای این که به آن دیگری رای بدهد یا نه پی‌بردم!!! به چنین کسی هرچه بگویی که حتی دایناسورها هم دیگر نمی‌توانند کاری کنند تا دوباره درازای پاچه شلوارش یا ستبری پارچه‌ی مانتوی‌اش افزوده شود سودی ندارد!! وحشت مغز را از کار می‌اندازد!!