منبع پیک ایران

 
پنج شخصيت سياسی و فرهنگی به کوفی عنان، دبير کل سازمان ملل متحد
نگرانی عميق خود را از اتخاذ سياست های مداخله جويانه آمريکا، اعلام می داريم
 
جناب آقای کوفی عنان، رئيس سازمان ملل
با احترام، ما امضا کنندگان اين نامه، پناهندگان سياسی و مهاجران تبعيدی ايرانی که به دليل اجبار های سياسی ناشی از استقرار حکومت مذهبی و استبداد برخاسته از آن، ناچار به ترک ميهنمان شده ايم، مراتب نگرانی عميق خود را از اتخاذ سياست های مداخله جويانه آمريکا در مورد تجاوز نظامی به سرزمينمان ايران، اعلام می داريم.
ما از جمله نخستين قربانيان حکومت دينی ايران هستيم که در دوران تبعيد هيچگاه از تلاش و کوشش برای برچيده شدن آن و جانشينی حکومتی که انسان ايرانی در آن از شان و منزلت درخور برخوردار باشد، غافل نبوده ايم.
شمار قربانيان ترورهای حکومت اسلامی ايران در جامعه ايرانيان تبعيدی از يک سو و شمار نشريات و تشکيل مجامع و گردهم آئی ها که همين جامعه تبعيدی در سرزمين های نا آشنا در مخالفت و در آگاه سازی جامعه ايرانی از ماهيت حکومت دينی ايران، در خارج و داخل کشور به انتشار و انجام آن مبادرت کرده است، شاهد اين ادعاست.
ما امضا کنندگان اين نامه، حکومت اسلامی ايران را به عنوان نماينده جامعه ايران، به رسميت نمی شناسيم. بنابراين خواهان مبارزه پيگير و بدون خشونت مردم ايران برای برچيدن آن به دست مردم ايران بوده و هستيم.
از اين رو يقين داريم که:
تجاوز و مداخله نظامی هر کشوری به ايران صرف نظر از تحقير و اهانت به وجدان تاريخی و اجتماعی جامعه ما، اقدامی است ماجراجويانه و نابخردانه که تنها و تنها به سود دستگاه حکومت دينی ايران و تدام خشونت آن تمام خواهد شد.
تجاوز و مداخله نظامی در ايران، به دستگاه سيه کار حکومتی امکان خواهد داد تا خواست مشروع استقلال طلبانه مردم را با دين خود ساخته حکومتی پيوند زنند و از اين رهگذر، بر عمر اعمال نامشروع حاکميت خود بيفزايند.
عاليجناب! ما از شما و از همه وجدان های بيدار جامعه جهانی برای خروج از بن بستی که ما ايرانيان صد سال است، در چهارچوب منشور سازمان ملل متحد و اعلاميه جهانی حقوق بشر، در راه آن تلاش می کنيم، طلب کمک می نمائيم.
ما از همه دولت ها نيز می خواهيم که چنانچه مدعی دلسوزی برای پای گيری دمکراسی در جهان هستند، به جای مداخله نظامی که نتايج آن را به عيان در عراق شاهديم، به کمک های مشروع و متعارف که سرلوحه آن دست کشيدن از ياوری های آشکار و پنهان به حکومت ايران است، عمل کنند.
در چنين شرايطی، اين تنها مردم ايران هستند که مهر پايان حيات اين حکومت را بر طومار آن خواهند زد، بدان گونه که با نظام سلطنتی پيشين ايران عمل کردند.
اين نمايندگان واقعی و منتخب مردم ايران هستند، «و نه چلبی ها و علاوی های ايرانی آماده بخدمت» که پس از طرد حکومت نامبارک ولايت مطلقه فقيه درباره پرونده روابط سياست خارجی ايران، و حل مسائل مربوط به آفات ناشی از اين رابطه، بر اساس مصالح مردم ايران به مذاکره خواهند نشست.
 
علی اصغر حاج سيد جوادی – باقر مومنی – خسرو شاکری – منصور فرهنگ – هوشنگ کشاورز صدر