منبع: عبدالقادر بلوچ
فیلم کوسه را ساخته اند اما ما می توانیم مدل خودمان را بسازیم. میان امواج خروشان یک اقیانوس عده ای را که کشتی اشان شکسته و ناخدایشان مست کرده و عربده می کشد در حال دست و پنجه نرم کردن با امواج نشان بدهیم. از آنطرف دوربین را ببریم روی یک عده عقل کل که با دلایل مسخره دارند اهن و تلپ می کنند تا یک کوسه را بیاورند و بیندازند وسط این امواج خروشان. وقتی نازهای شتری کوسه تمام شد و حمله های خرکی اش را شروع کرد بد نیست برای چند ثانیه دوربین را روی دندانهای ریز و تیزش زوم کنیم. از این جا فیلم و آهنگش تغییر می کند و از حاشیه در حالیکه کوسه برای “گذر از بحران” امواج خروشان را می شکافد، ناخدا که تنها در تصویر هست سعی می کند پشت سر او به ساحل نجات براند. نزدیک ساحل نجات کوسه که ردای سرخی پوشیده بر می گردد در دوربین نگاه می کند و کارگردان با تردستی صورت یک دولفین را با آن چال دوست داشتنی از صورت این “حیوان سرخپوش” بیرون می کشد و در جا فیلم کات می شود.