غلام تميمى : سلول من يک اتاق ۳۰ مترى است که در آن روزنامه، تلويزيون و ساير امکانات فراهم است! 

 منبع پیک ایران
سه شنبه ٢۴ آذر ١٣٨٣ – ١۴ دسامبر ٢٠٠۴ تهران، خبرگزارى جمهورى اسلامى: نشست خبرى چهار تن از متهمان مربوط به سايت هاى اينترنتى روز سه شنبه در محل دادسراى عمومى و انقلاب اسلامى تهران ، برگزار شد.
“روزبه ميرابراهيمى”، “شهرام رفيع زاده “، “اميد معماريان ” و “جواد غلام تميمى” که در اين نشست حضور داشتند، گفتند که به عنوان شاهد، تصميم گرفتند که درباره محتواى مطالب نامه “رجبعلى مزروعى” به رييس جمهورى، و شکايت نيروى انتظامى از وى، با خبرنگاران گفت و گو کنند.
“رجبعلى مزروعى” رييس انجمن صنفى روزنامه نگاران، که فرزندش حنيف از جمله متهمان اينترنتى بوده و مدتى را در بازداشت به سربرد، اخيرا در نامه اى خطاب به “محمد خاتمى” رييس جمهورى، از آنچه که طى مدت بازداشت پسرش بر سر وى رفته بود، انتقاد کرد.
وى در اين نامه ، علاوه بر اينکه بازجويىهاى انجام شده را غيرقانونى خواند، تاکيد کرد که شرايط عمومى زندان نيز از وضعيت مطلوب برخوردار
نبوده و متهمان مورد ضرب و شتم قرار مىگرفته اند.
“شهرام رفيع زاده ” در اين باره، گفت: اگر پسر مزروعى درباره زندان و يا بازجويى حرفى دارد، بهتر است ، خود بيان کند.
وى، افزود: ما پس از دستگيرى بدون هيچ مشکلى تفهيم اتهام شده و از اول هم اعلام کرده ايم که چيز پنهانى نداريم.
اين روزنامه نگار امکانات رفاهى زندان را فوق العاده توصيف و تاکيد کرد: برخلاف اظهارات مزروعى در زندان هيچ گونه ضرب و شتمى نبوده و البته
وجود دلتنگى چيز طبيعى است.
رفيع زاده، در ادامه با اشاره به اظهارات “عبدالله رمضان زاده” سخنگوى دولت که نوشته ها و مطالب وبلاگ نويس ها را ناشى از فشار دانسته بود، گفت: کسانى که اين موضوعات را مطرح مىکنند به مقوله توبه اعتقادى ندارند.
وى، گفت: زندان خاصيت هايى دارد از جمله اينکه شما مىتوانيد به گذشته تان فکر کنيد.
رفيع زاده، زمينه اصلى کار خود را فرهنگى عنوان کرد و گفت: متاسفانه تحت تاثير برخى افراد سياسى، وارد مباحث سياسى شدم.
وى، با اشاره به کتابهايى که در گذشته نگاشته بود، تاکيد کرد: الان دوست ندارد که اين کتابها در کارنامه اش لحاظ شود.
اين روزنامه نگار سپس تاکيد کرد: همه ماحاضريم در هر کجا که دعوت شويم واقعيت ها را بگوييم.
“اميد معماريان” متهم ديگر اين پرونده، مطالب نامه مزروعى را تعجب برانگيز خواند و گفت: در زندان نه تنها هيچ ضرب و شتمى نبود، بلکه ما
به همه چيز از جمله مواد خوراکى دسترسى داشته و براحتى قرآن و کتاب مطالعه مىکرديم.
وى، گفت: جرم ما يعنى نشر اکاذيب، تبليغ عليه نظام و اقدام عليه امنيت، قابل انکار و کتمان نبود، چون در روزنامه ها مکتوب بود.
معماريان، همچنين با بيان اينکه ما در زندان پى به ماهيت سياه کننده کار خود برديم، گفت: من که عمدتا در بخش اجتماعى فعاليت داشتم، سعى مىکردم، با سياه نمايى اين بخش، از جمله فرار نخبگان، وضعيت نامطلوب زنان و جوانان، نظام را ناکارآمد تصوير کنم.
اين روزنامه نگار، تصريح کرد: تاکيد ما بر اين بود که به تشکلهاى غيردولتى بها بدهيم چرا که مقوله “ان جى او”، برآمده از غرب است، ريشه اى سکولار داشته و چون عنصر مذهب و دين در آنها وجود ندارد، موجب استحاله جامعه خواهد شد.
معماريان، خاطرنشان کرد: من و دوستان مان خواستار انجام اين مصاحبه شديم تا به کسانى که همانند گذشته ما کار مىکنند، بگوييم که راه درستى را نمىروند و بهتر است با انعکاس واقعيات به جامعه خود خدمت کنند.
روزبه ميرابراهيمى، هم گفت: اولين اعتراض من به آقاى مزروعى اين است که وى از طرف همه ما صحبت کرد.
وى، گفت: من دو روز بعد از حنيف مزروعى بازداشت شدم و طى مدت ۶۰ روز بازداشت هيچ مشکلى نداشتم.
وى در ادامه اظهار داشت: ما بعد از بازداشت، پى به اشتباهات و تخلفات خود برده که برخى آگاهانه و برخى ناآگاهانه انجام گرفت.
ابراهيمى، گفت: ما با وجود اينکه در يک سلول نبوديم، اکثر روزها همديگر را مىديديم و با هم حرف مىزديم.
اين روزنامه نگار، همچنين برخى از فعاليت هاى خود و همکارانش را اشتباه خواند و گفت: اين فعاليت ها در جهت منافع ضدانقلاب بود.
“جواد غلام تميمى”، چهارمين متهم شرکت کننده در اين نشست، با انتقاد از مطالب نامه رييس انجمن صنفى روزنامه نگاران، گفت: آقاى مزروعى که چندتن از بستگانش به خاطر عضويت در تشکيلات ضدانقلابى اعدام شدند، حق دارد از افرادى که نسبت به گذشته سياه خود دورى مىجويند، ناراحت باشد.
وى، با اعتراف به اينکه با فروش اسناد به يکى از سفارت خانه ها خارجى عليه جمهورى اسلامى ايران، جاسوسى کرده است، افزود: اکنون پشيمان هستم و از مسوولان نظام درخواست عفو و بخشش مىکنم.
وى، به عنوان تنها متهم اين پرونده که همچنان در زندان بسر مىبرد، گفت: سلول من يک اتاق ۳۰ مترى است که در آن روزنامه، تلويزيون و ساير امکانات فراهم است.
وى، با اشاره به فعاليت هاى خود در دفاع از انقلاب و شرکت در جنگ تحميلى، تاکيد کرد: من نظام را دوست داشته و براى حفظ آن جنگيده ام.
غلام تميمى، با تاکيد بر اينکه مطالب منتشره در مطبوعات که به نقل از وى، چاپ شده بود، متعلق به خودش بوده است، گفت: من به دنبال قهرمانى نيستم من خطا کردم و اعتراف مىکنم.
در ادامه اين نشست، رفيع زاده در پاسخ به اين سوال که آيا پس از قطعيت يافتن آزادى، شما در سالهاى آينده هم حرف هاى خود را تکرار خواهيد کرد؟ گفت: ما حرف هاى عجيبى نمىزنيم، ما نمىگوييم که دستگير
و بازجويى نشديم، بلکه مىگوييم بازجويى شديم و خشونتى در آن نبوده است.
وى، گفت: من که اين حرف ها را مىزنم، در زندان نيستم و از مسافرت بازگشتم.
غلام تميمى، همچنين در پاسخ به اين سوال که “آيا قصد نداريد، عليه مزروعى به دادگاه شکايت کنيد؟” گفت: ما به عنوان گواه شکايت نيروى انتظامى به اين جا آمده ايم، مزروعى چيزى را به ما نسبت نداده که در مقابل ما از وى شکايت کنيم.
خبرنگارى از تميمى سوال کرد، شما اقرار به جاسوسى کرده ايد، آيا تاکنون نمىدانستيد که چه جرمى را مرتکب مىشويد؟
وى، پاسخ داد: تاحدودى مىدانستم اما مسئله اين است که چه کسى مرا در اين فضا قرار داد. کسانى که زمينه اين کار را براى من فراهم کردند، من از آنان شکايت دارم. ضمن اينکه از مسوولان قضايى هم مىخواهم مرا به خاطر ارتکاب اين جرم بخشيده و از زندان آزاد کنند.
همچنين، متهمان در پاسخ به اين سوال که “آيا تمامى دوران بازداشت خود را در زندان اوين گذرانده اند؟ پاسخ منفى داده اما در عين حال، از ذکر نام بازداشگاه ديگرى که مدتى در آن حبس بودند، خوددارى کردند.
دو نفراز متهمان در پاسخ به اين سوال که “آيا از وضعيت زندان و بازجويى خود انتقادى هم دارند يا نه ؟” به شوخى گفتند که براى ما سيگارىها، سيگار توزيع مىکردند. ديگران هم گفته اند که مورد خاصى انتقادى که بتوان بيان کرد در زندان مشاهده نکرديم.