توضیحات علی افشاری، رضا دلبری، ناصر زرافشان، اکبر عطری، محمد ملکی، عبداله مومنی 

 منبع پیک ایران
به نام هستی بخش
ضرورت طرح  بعد شکلی  رفراندوم در مقطع کنونی
در پی فراخوان ملی برای رفراندوم ، موارد زیر را برای روشن شدن افکار عمومی اعلام می  گردد :
1- وضعیت خطیر کشور ، نظم نوین جهانی در منطقه خاور میانه ، فراگرد جهانی شدن ، گسترش ناهنجاریهای اجتماعی ، ناکارامدی حاکمیت درحل مسائل بنیادی کشور، تعمیق روز افزون شکاف ملت – حاکمیت، نقض گسترده و مکرر حقوق بشر و آزادیهای فردی و اجتماعی ، ناکامی برنامه اصلاح از درون، ناامیدی و عدم اقبال مردم به اصلاحات حکومتی و پارلمانتاریستی، بلاتکلیفی و تعویق سرمایه های اجتماعی، وجه مصالحه قرار گرفتن منافع ایرانیان در مذاکرات پیرامون مسائل هسته ای توسط کشورهای اروپایی و ضرورت برخورد فعال و امید آفرین نیروهای اجتماعی در بازسازی جنبش اجتماعی مردم ایران، توقف سیر قهقرایی کنونی، پیشبرد فرایند توسعه درونزا و کسب جایگاه ممتار در عرصه بین المللی با توجه به پشتوانه گرانسنگ تاریخی تمدن ایرانی، تجدید نظر در ساختار قدرت کنونی را اجتناب ناپذیر می سازد . در این راستا راهکار رفراندوم محمل مناسبی برای خروج کشور از گذرگاه  بحرانی و ناپایدار کنونی، به نظر می رسد.
2- مزیت وی‍ژه راهکار رفراندوم ظرفیت گسترده و فراگیر آن برای پوشش تمامی بازیگران و نقش آفرینان عرصه سیاست ایران اعم از جناح های مختلف حاکمیت و اپوزیسیون می باشد تا دیدگاه و متاع خود را در عرصه عمومی مطرح کنند و انتخاب نهایی را به داوری افکار عمومی بسپارند.
3- ساختار قدرت کنونی نیز موجودیت خود را از رفراندوم گرفته است بنابراین رجوع مجدد به رفراندوم در هر مرحله از حیات آن امری طبیعی محسوب می شود. همانگونه که بنیانگذار جمهوری اسلامی نیز در بدو ورود خود به تهران اعلام کرد”پدران و مادران ما 50 سال پیش قانون اساسی تصویب کردند حال ما آن را نمی خواهیم” حق طبیعی و اولیه هر نسل انتخاب ساختار قانونی دلخواه خود است. از سوی دیگر در شرایطی که اولیای امور و مقامات رسمی جمهوری اسلامی راهکار رفراندوم با نظارت سازمان ملل را برای کشورهای همسایه تجویز می کنند چرا ملت شریف ایران برای فیصله بخشیدن به بحران مشروعیت و مقبولیت و پایان بخشی به منازعات در عرصه داخلی و خارجی و استفاده از تمامی پتانسیل ها و ظرفیت های ایرانیان برای برقراری ایرانی آباد ، آزاد و سربلند از این حق محروم باشد؟
4- راهکار رفراندوم به عنوان روشی مسالمت آمیز و کارآمد، ابزاری مناسب و مشروع برای اتحاد و همبستگی تمامی نیروهای تحول خواه و علاقمند به منافع ملی و سرزمینی ایران صرفنظر از ایدئولوژیها و سلایق گوناگون می باشد. در  این میان  در وهله نخست جنبه شکلی و فرمال رفراندوم اهمیت دارد و مسائل محتوایی و موضوعات مطرح در رفراندوم مباحث بعدی هستند که پس از اجماع و پذیرش اصل راهکار رفراندوم توسط قاطبه ملت و نخبگان تحول خواه در آینده پس از گذشت دوره زمانی مربوطه موضوعیت پیدا خواهند کرد.
5- پس از بحث درباره  طرح فراخوان برای رفراندوم، ما به عنوان بخشی از فعالین سیاسی و دانشجویی چون طرح مزبور را از بعد شکلی آن به مصلحت کشور، مردم و منافع ملی تشخیص دادیم و پیشتر نیز آن را مطرح کرده بودیم، این بار برای خروج از انسداد کنونی، تحرک مجدد جنبش اجتماعی و ترسیم چشم انداز حرکت موثر و امیدآفرین به درخواست برای رفراندوم پاسخ مثبت دادیم و هیچ گاه خود را در جایگاه تعیین مجلس موسسان یا کمیته اقدام برای رفراندوم و تدوین قانون اساسی ندانسته و نمی دانیم و تنها مردم فهیم ایران را صاحب صلاحیت برای انتخاب و داوری نهایی در خصوص دیدگاه ها و نظرات متنوع و مختلف نخبگان و فرهیختگان درباره موارد فوق الذکر می دانیم. بدیهی است این فرایند تدریجی و زمانبر می باشد و تحقق آن مستلزم شکل گیری پیشنیازها و مقدمات بسیاری است که گفتگو و بحث زیادی بین نخبگان و منتقدین را می طلبد. البته ما در خصوص موارد فوق دیدگاه و نظر خاصی داشته که در موعد خود ارائه خواهیم کرد. به اعتقاد ما در شرایط کنونی هژمونیک شدن راهکار رفراندوم در بعد شکلی آن در وهله نخست ضرورت دارد و برای ادامه آن باید از هر گونه شتاب زدگی و سراسیمگی پرهیز نمود.
6- از آنجایی که مقصود ما  صرفاً فراگیر شدن سیطره گفتمانی بعد شکلی راهکار رفراندوم و تجدید نظر در ساختار قدرت مسلط در قالب پیشنهاد و درخواست بوده است لذا با توجه به موارد فوق و اظهارات اولیه درگام اول مباحث اجرایی و عملیاتی نظیر اقدام برای برگزاری همه پرسی، تشکیل مجلس موسسان و تدوین پیش نویس قانون اساسی جدید خارج از موضوع و نامتناسب با خواست و منظور ما می باشد و نظر ما تنها معطوف به اصل برگزاری رفراندوم در بعد شکلی و فرمال آن در زمان مناسب پس از شکل گیری الزامات و مقدمات آن در یک اجماع فراگیر ملی توام با همسویی نخبگان سیاسی و اجتماعی دمکرات همراه با خواسته های مردم می باشد. و اکنون که فاز اولیه گفتمانی طرح رفراندم با حمایت مردم و جمع وسیعی از فعالان سیاسی و روشنفکران  ملی و آزادیخواه آغاز شده است، به هیچ عنوان خود را در جایگاه متولیان این طرح نمی دانیم و طرح رفراندم را متعلق به همه حامیان این طرح می دانیم و به عنوان قطره ای از اقیانوس بی کران مردم تحول طلب ایران و اندیشمندان و فعالان سیاسی کشور با کنار نهادن کمیته همه پرسی و قرار گرفتن در کنار حامیان این طرح،  از اصل شکل گیری گفتمان
«رفراندم ملی در ایران» دفاع می کنیم تا پس از شکل گیری گفتمانی مسلط در میان مردم و نخبگان سیاسی آزادیخواه کشور، گام های بعدی برداشته شود.

         علی افشاری، رضا دلبری، ناصر زرافشان، اکبر عطری، محمد ملکی، عبداله مومنی