نقدی بر مقاله علی کشتگر، کوروش گلنام
“تنها ِیک راه قطعِی براِی رفع اِین بحران و رهائِی ملت رنجدِیده اِیران وجود دارد:
شکل گِیرِی حکومتِی دموکراتِیک مبتنِی بر اعلامِیه جهانِی حقوق بشر.” ازمتن فراخوان ملی برای برگزاری رفراندم

همآنگونه که نگارنده در آخرین نوشته خود(به فراخوان ملی رفراندم بپیوندیم)(1) پیش بینی کرده بود، اما و اگرها در باره “فراخوان ملی برگزاری رفراندم” اغاز شد! شوربختانه این بار قرعه بنام دوست گرامی آقای علی کشتگر خورد که نگارنده در میهن دوستی، آزادیخواهی و تلاش و کوشش ایشان برای رهایی مردم ایران از زور و ستم مافیای اسلامی حاکم بر میهن، کمترین تردیدی ندارم.
چنین بنظر می رسد که آقای کشتگر بسیار شتابزده و بدون ارزیابی ای در خور، دست به نقد این فراخوان زده است(2). ایشان در اولین جمله نوشته خود ایراد کرده است که:
“این فراخوان به هیچ وجه شفاف نیست و معلوم نمی کند که امضا کنندگان از چگونه نظامی برای آینده ایران دفاع می کنند؟”
اما همآنگونه که خوانندگان گرامی در جمله برگرفته شده ازمتن فراخوان در آغاز این نوشته می بینند، فراخوان با شفافیت از شکل گیری حکومتی دموکراتیک مبتنی بر اعلامیه…” سخن رانده است. آقای کشتگر در ادامه جمله یاد شده چنین نوشته اند:
“مرزها و مبانی ائتلاف کدام اند و اگر برای باز نگهداشتن راه همکاری و ائتلاف با طرفداران پادشاهی از گنجاندن واژه جمهوری در فراخوان خود اجتناب کرده اند چرا این مسئله با صراحت و شفافیت بیان نشده است؟”
شگفت این است که ایشان انتظار داشته اند که این کوشندگان که بیشتر آنها در درون ایران زندگی می کنند( خانم مهر انگیز کار را که می دانیم در درون کشور نیست)، به همآن شکلی که ایشان می خواهند و با واژه های دلخواه ایشان خواستار رفراندمی برای برپایی یک جمهوری باز هم از نوعی که ایشان می پسندد بشوندتا ایشان از این فراخوان حمایت کنند! اما اگر جنین هم می شد بازهم در نکته و گوشه ای ایرادی پیدا می شد. آقای کشتگر همآنگونه که تلاش بخشی از جمهوری خواهان ایران بنام “جمهوری خواهان دموکرات و لائیک”ونشست تازه آنها در پاریس را برای نزدیکی بیشتر بین جمهوری خواهان محکوم کرده وآنرا تفرقه افکنانه خواند(نوشته ای که از جمله در سایت گویا نیز درج شد)، این فراخوان و این تلاش را نیز تفرقه افکنانه خوانده است و 7 تن تهیه کنندگان آنرا متهم به داشتن هدف ائتلاف با سلطنت طلبان نموده است:
“اجتناب آگاهانه از به کار بردن[نبردن درست است] واژه جمهوری و گنجاندن عباراتی مثل ” حکومت دموکراتیک” و ” تعیین نظام دلخواه” خبر از آن می دهد که امضا کنندگان فراخوان در پی ائتلافی از جمهوریخواهان و طرفداران سلطنت هستند.”
یایشان توجه نمی کنند که نام فراخوان”ملی” است یعنی می خواهد مرزها را در نوردد و هر ایرانی آزادیخواهی با هر دید و منش وروش که دارد، چه جمهوری خواه، چه مشروطه و یا سلطنت خواه و یا پیروان هر دسته و گروه دیگری می توانند از این فراخوان حمایت کنند. اگر قرار باشد آنها نیز تلاش خود را با شرط و شروط ها و اما و اگر های اپوزیسیون برون مرز، هم خوان کنند، 26 سال که گذشته است هیج 50 سال دیگر نیز همجنان باید در رؤیا و آرزو بسر برند! آب و خاک و مردم ما با بی کفایتی مشتی ملای شیاد و دیوانه در آستانه نابودی است، انوقت ما برای هر تلاش و کوششی خواستار “مرزها و مبانی ائتلاف” می شویم! و مگر جمهوری خواهان دموکرات و لائیک این مرزها را نداشتند که اتفاقن خواست شما در عدم همکاری با سلطنت طلبان را نیز در بر داشت، پس چرا شما سعی نمودید نلاش و کوشش آنها را نیز بی ارزش نشان دهید؟ جگونه است که شما پی در پی با رسانه های منتسب به سلطنت طلبان مصاحبه و گفتگو دارید(که از دید من ایرادی بر آن وارد نیست و می بایست از همه بلند گوها برای افشا گری آدمخواران حاکم بهره برد) اما در پشتیبانی از این فراخوان ملی، به بهانه پیش بینی هدف تهیه کنندگان فراخوان به ائتلاف جمهوری خواهان و طرفداران سلطنت (امری که روشن نیست وشاید شما از آن آگاه هستید و من در این زمینه آگاهی ندارم) آنرا پیراهن عثمان می کنید!

با دقت بیشتر در نوشته آقای کشتگر بازهم روشن تر می شود که با آن فراخوان برخوردی سطحی انجام گرفته است. ایشان در جای دیگری از نقد خود نوشته اند :
“مردم ایران به دموکراسی نخواهند رسید مگر آن که همه پستهای عالی مملکتی انتخابی باشند”
آیا حکومتی دموکراتیک مبتنی بر اعلامیه جهانی حقوق بشر مقامات عالی رتبه اش انتصابی خواهند بود؟
به راستی بر ما چه رفته است؟ سالیان دراز دوری از آب و خاک و عدم شرکت مستقیم و رو در رو با گرفتاری ها، درگیری ها و فشارها و زورگویی های حکومتی بی دادگر که جان مردم را به لب رسانده است، ما را به همین که می بینید تبدیل کرده است! در سخن از درد مردم می گوییم و می توانیم برای سخن رانی از این سالن به آن سالن و از این کشور به آن کشور برویم اما به هنگام حرکتی جدی که آغاز کنندگانش نیز خوشبختانه از درون میهن هستند و همبستگی و همکاری همگان را می طلبد، نخستین کار ما بی اعتبار کردن و ایجاد تردید در کار آن هاست. آیا این روش مناسب فردی آزادیخواه و میهن پرست چون آقای کشتگر است؟
————————

1 ـ سایت پیک ایران، جمعه 6 آذرماه 1383
2 ـ سایت گویا، جمعه 6 آذرماه