منبع پیک نت    
بدنبال جنجال هائی که دو روزنامه جمهوری اسلامی و کیهان به بهانه بازی “هدیه تهرانی” در نقش مادر آیت الله خمینی در فیلم زندگی کودکی آیت الله خمینی به راه انداخته اند، بهروز افخمی سازنده این فیلم نامه ای منتشر کرد. افخمی دراین نامه فاش ساخت که علاوه بر مافیای قدرت و ثروت در جمهوری اسلامی که خیانت به یک انقلاب مردمی را در پرونده تاریخی خود ثبت کرده، از لس آنجلس هم به سبک حسین شریعتمداری در کیهان و حجت الاسلام مسیح مهاجر در روزنامه جمهوری اسلامی هنرپیشه ها و شخص افخمی را با تلفن تهدید می کنند تا فیلم کودکی آیت الله خمینی را نسازد. از لس آنجلس هشدار می دهند که بزودی بوش کار جمهوری اسلامی را تمام می کند و لازم نیست امثال افخمی آینده هنری خود را خراب کنند. همین تلفن به هنرپیشه های داخل کشور نیز می شود. این درحالی است که امنیتی های کیهان و جمهوری اسلامی نیز سعی دارند افخمی را از ساختن فیلم دوران کودکی آیت الله خمینی منصرف کنند.

نامه بهروز افخمی به این دلائل و بویژه اطلاعاتی که او فاش ساخته اهمیت دارد و به همین دلیل عین این نامه را در این شماره می خوانید:

من بهروز افخمی نویسنده فیلم نامه و كارگردان فیلم سینمایی “فرزند صبح ” (درباره زندگی و دوران خردسالی خمینی بزرگ ) به تمام كسانی كه قصد دارند این فیلم را بپیچانند و مال خود كنند یا به صورت چیزی پیش پا افتاده و بی خطر در آورند نصیحت می كنیم كه خودشان را خسته نكنند وهمه قدرتشان را برای تعطیل و توقف فیلم به كار گیرند. به «برادران ایده ئولوژیك» و «بنیاد گرا » در روزنامه های” كیهان” – “بانی فیلم “-” جمهوری اسلامی “و نشریات دیگری كه ندیده ام توصیه می كنم كه به جای این همه دروغ و راست بی امضاو امضا دار كه درباره صلاحیت بازیگران چاپ می زنید, روی بی صلاحیتی دینی و اخلاقی من متمركز شوید و آنقدر بنویسد تا فیلم را تعطیل كنید. شما چاره دیگری ندارید. من كوتاه نمی آیم و به دست خودم فیلمی را كه شما می خواهید نمی سازم. بر عكس امیدوارم فیلمی بسازم كه تفاوت های عمیق, طبع شوخ و طینت لطیف” خمینی “بزرگ را با قشریونی مثل شما به نمایش بگذارد. فیلمی كه به نسل امروز نشان دهد كه او شاعر بود واهل ادب . بی ادبی را با دشمنان هم مجاز نمی داشت. نسل امروز سید نازنین ما را چندان نمی شناسد. اما امثال شما قشریون ترشروو تندخو را می شناسد كه به بهانه ی حفظ شان او زور می گویید و اهل هنر را تحقیر وتهدید می كنید. من امیدوارم بتوانم فیلمی بسازم كه نشان دهد” خمینی” چیز دیگری بود و شما همرهان سست عناصر چیز دیگری هستید و بنیادگرایی ایده ئولوژی و هنر ناشناس” رجوی” و “بن لادن” و همتاهای داخلی ایشان ربطی به حقیقت اسلام ندارد و همان طور كه بنیادگرایی” بوش” و دارو دسته اش ربطی به مسیحیت ندارد و بنیادگرایی صهیونیستی با حقیقت دین موسی (ع) مرتبط نیست.

من امیدوارم فیلمی بسازم كه تفاوت های بنیادی اخلاق و رفتار و طبع و طینت شما را با” خمینی” بزرگ و اسلام حقیقی نشان دهد و كفر شما را بالا بیاورد. بنابراین به جای این كه به دنبال بهانه های تماشاگر پسند وقت تلف كنید, باید هر چه زودتر و به هر ترتیب جلوی ادامه كار را بگیرید.
من (اگر بمانم ) در طول فیلم برداری هم مرام امام را رعایت خواهم كرد.هنرمندان را احترام خواهم داشت. میزان را حال فعلی خواهم دانست. در احوال اشخاص تجسس نخواهم كرد و به جای غیبت و تهمت و یاوه گویی به محاسبه احوال خودم مشغول خواهم بود.

«فرزند صبح » به همه هنرمندان با ذوق و توانای قبل و بعد از انقلاب كه امام را دوست دارند و دوست دارند كه در فیلمش ظاهر شوند بدون در نظر گرفتن سوابق و گذشته خوش آمد می گوید. اما آن ها باید بدانند كه غیر از برادران ایده ئولوژیك طایفه دیگری هم قصد دارد از ساخته شدن این فیلم جلوگیری كند. این طایفه معمولا از تلفن استفاه می كنند و گاهی از لس آنجلس تلفن می زنند. آن ها شما را خیر خواهانه نصیحت می كنند و هشدار می دهند و اگر لازم شد تهدید هم می كنند. به شما می گویند كه در حكومت آینده (یعنی همان كه در دور دوم ریاست جمهوری بوش در ایران بر سر كار خواهد آمد) باید برای بازی در این فیلم جواب پس بدهید.

حقیقت این است كه بسیاری از روشنفكران مخالف خوان در مقابله با آن فعالیت های فرهنگی و هنری كه نمی پسندند همان شیوه ها و رفتارهایی را در پیش می گیرند كه هوادران ایده ئولوژیك حكومت اسلامی به كار می برند الا این كه ایشان فعلا زور زیادی ندارند و مجبورند از تلفن استفاده كنند. به هر حال این فیلمی است كه نه بنیادگرایان هوادار حكومت اسلامی دوست دارند ونه معاندین بنیادی جمهوری اسلامی می پسندند. بازیگرانی كه پیشنهاد بازی در این فیلم را رد كرده اند, اكنون یك فهرست طولانی را تشكیل می دهند كه هر روز طولانی تر می شود. بسیاری از آن ها مخالف امام یا جمهوری اسلامی نبودند و فقط تحت تاثیر تلفن های وحشت انگیز قرار گرفتند و یا از ضایع شدن حیثیت در روزنامه های برادران ایده ئولوژیك وحشت كردند.