پيک ايران :

روزنامه نيويورک تايمز اخيرا مقاله هائي به چاپ رسانده که حاصل سفر نيکولاس کريستوف , خبرنگار اين روزنامه به تهران و چند شهر ديگر ايران است. وي در اخرين گزارش خود مي نويسد ” تا امدم خودم را به پليسي نبودن ايران قانع کنم ماموران مرا براي دومين بار دستگير کردند. بار اول در اصفهان دستگير شدم. بعد از نيمساعت که ديدند تمام برگه هايم درست است از من معذرت خواستند و ازادم کردند.بار دوم در فرودگاه تهران هنگامي که ميخواستم کشور را ترک کنم دستگير شدم و اين بار بازجوئي بسيار دشوارتر بود. از من پرسيدند ايا تا به حال اسرائيل بوده اي ؟ گفتم بله. ايا براي دولت اسرائيل کار مي کني ؟ گفتم مسلم است که نه. ايا براي دولت امريکا کار مي کني ؟ نيکولاس کريستوف مي نويسد سعي کردم براي انها مواضع خودم را توضيح دهم و به انها بگويم که بر اين اساس نه دولت بوش و نه دولت شارون من را استخدام نخواهند کرد. ولي بازجويان روي هر دو موضوع ضعيف بودند و شوخي سرشان نمي شد. بعد از يکساعت و نيم اشاره به اينکه من جاسوس و دروغگو هستم و مرا به بازداشت نامحدود تهديد کردند , به من اجازه ترک از کشور دادند. البته در اواخر بازجوئي به نظر مي امد که نگران اين بودند که من در رابطه با اين برخورد مطلبي بنويسم و از اين جهت تهديد مي کردند. نيکولاس کريستوف مي نويسد اين حادثه باعث شد تصويري که در طول سفرم به ايران در حال شکل گيري بود , شکل بگيرد. خبرنگار نيويورک تايمز مي نويسد اگر يک دولت پليسي کارامد باشد , امکان دارد که دوام بياورد. ولي اينطور نيست. انها دوره اي مي ريزند و سرکوب مي کنند , مخالفين را به زندان مي اندازند و گاه انها را ترور مي کنند ( مانند قتل خبرنگار ايراني – کانادائي در سال گذشته ). نيکلاس کريستوف در ادامه مي نويسد برايم خيلي جالب بود به هر کجاي ايران که سفر مي کردم با مردمي مواجه مي شدم که سريعا اسم خودشان را به من مي گفتند و حاضر بودند از انها عکس گرفته شود و بعد مثلا مي گفتند اينجا ازادي وجود ندارد. به نظرم تمام اينها به اين معني است که رزيم حاکم ( جمهوري اسلامي ) به زباله دان تاريخ خواهد پيوست. خبرنگار نيويورک تايمز پس از اشاره به انچه اين روزها در ايران ” مدل چيني ” ناميده مي شود که گويا در ان حاکمان ازاديهاي فردي را به رسميت مي شناسند ولي در رابطه با امور سياسي کنترل مطلق دارند مي نويسد حکومتهاي سرکوبگر هميشه سعي کرده اند با دادن کمي ازادي , براي خود زمان بخرند. مخالفان نيز از همين اهرم استفاده کرده و ستمگران را سرنگون مي کنند. من مطمئن هستم که در ايران نيز همينطور خواهد بود. من ايران را مکاني پر اميد ديدم. مردم عادي نشان دادند که سرکش و سرکوب ناپذير هستند. مردم ايران پيروز خواهند شد و اين کشور به الگوئي از دموکراسي در خاورميانه تبديل مي شود. وي در پايان مي نويسد يک خاطره برايم در فرودگاه خيلي ارزش دارد : بعد از اينکه دستگير شدم يک مامور امنيتي ديگر براي دومين بار وسائلم را بازرسي کرد. وقتي لوازم کامپيوترم را ديد , چپ چپ نگاه کرد و گفت خبرنگاران امريکائي – بد هستند ! مسئول قسمت بازرسي که نمي دانست جريان چيست به من نگاه کرد و گفت امريکائيها – خيلي خوب هستند “.