شاید خیلی ها فکر کنند او قرار است ادای بازی لاجوردی سالهای 1360 را در بیاورد، بعضی ها با این تشبیه تلاش می کنند به هر حال نام خودشان را در این بازی وارد کنند. اما ماجرا چنین نیست. مرتضوی آدم باهوش و شریری است، هر رفتار غیر انسانی از او ممکن است. تمام قربانیان او به دلیل فشارهای عاطفی مرتضوی با زندگی زندانیانش بازی او را پذیرفته اند. اما او نیز بنا نداشت که همواره این بازی را ادامه دهد. شاید بهترین موقعیت برای او این بود که بعد از این همه خودشیرینی و رفتارهای کثیف بتواند بورسیه ای بگیرد و بتدریج از صفحه قضاوت سیاسی حذف شود. اما ناموفق بودن او در گرفتن پذیرش دانشگاه از کانادا و سوربن پاریس از سویی و داشتن تعداد زیادی پرونده باز در دادگاه عالی قضات، پای او را بسته است و او به تکرار هر جنایتی مجبور است. مرتضوی که یک پرونده اخلاقی در یزد دارد و تعداد زیادی پرونده در دادگاه قضات می داند که اگر قرار شود روزی قربانی شود همه امکانات برای این کار آماده است. او مجبور است همواره دستوراتی را که می شنود اجرا کند، چرا که با هر کوتاه آمدنی پرونده های فراوان او به جریان خواهد افتاد.