گویانیوز: در طول سالهای گذشته هزاران کارگر با سوابق کاری بالا و در شرايطی که بدليل بيکاری گسترده در جامعه و داشتن سن بالا، هيچ امکانی برای اشتغال آنان در جاهای ديگر وجود نداشته است، باز خريد اجباری و از کارهايشان به بهانه های مختلف اخراج شده اند. اکثر اين کارگران با دريافت مبلغی پول در جستجوی روزنه ای برای تامين معيشت همسر و فرزندانشان، آواره خيابانها شده و پس از اندک زمانی، اين پولها را خرج هزينه های کمر شکن زندگی خود کرده اند و بدين ترتيب بخش زيادی از آنان در آستانه سن بازنشستگی و با داشتن فرزندان دانشگاهی و…، به جای آسودگی از حاصل ثروتی که خود در جامعه توليد کرده اند، در زير آواری از خروارها فشار خرد کننده، تار و پود زندگيشان شروع به از هم پاشيدن کرده است.
از طرف ديگر بر اساس اعتراف برخی مقامهای مسئول، فقط ظرف شش ماهه اول امسال دويست هزار کارگر ديگر به خيل ميليونها کارگر بيکاری پيوستند که قامت در هم شکسته ی آنان، سيمای زندگی در جامعه ما را به تصوير کشيده است. اين کارگران علی العموم کارگران موقتی هستند که دستشان به هيچ جايی بند نيست، به واقع دستمزد زير خط فقر آنان در زمان اشتغال، تنها اميد اين کارگران و خانواده هايشان برای زنده ماندن بوده است، و امروزه اين کارگران به دليل زياده خواهی سرمايه داران برای کسب سودهای نجومی، بايد با شرمندگی مضاعفی، دست نياز به سوی اين و آن دراز کرده و از سر استيصال و درماندگی به هر ذلت و خواری برای زنده ماندن خود و همسر و فرزندانشان تن در دهند.
واقعيت اينست که حکومتگران، آنجا که پيرمرد نساجی قائم شهر پس از سالها توليد کوهی از ثروت و نعمت، می‌‏گويد: «ميبينم که دخترم پنهانی کجا می‌‏رود، چه کنم وقتی نمی‌‏توانم حتی شکمش را سير کنم….؟ چشمانشان را می بندند، نه تنها چشمانشان را می بندند بلکه همانگونه که شاهد بوديم طی شش ماهه اول امسال، زمينه را برای بی خانمانی دويست هزار کارگر ديگر نيز مهيا کردند و ماههاست که برای به تسليم کشاندن فرياد حق طلبی کارگران شرکت واحد، دستمزد نا چيز آنان را برای تحميل فقر و گرسنگی مطلق بر خانواده هايشان به گروگان گرفته اند تا کارگری جرات دفاع از حقوق و حرمت انسانی اش را نداشته باشد.
کارگران
زندگی امروز کارگر نساجی قائم شهر، آئينه ی تمام نمايی است از زندگی همين فردای يکايک ما کارگران. تحت چنين جهنمی به نام زندگی، کدام انسانی است که بخواهد لب فرو بندد و در امروز و فردای زندگی اش، خود و همسر و فرزندانش را در چنين وضعيتی ببيند. از اينرو ، و بنا بر حق مسلم ما کارگران برای داشتن يک زندگی بهتر، که تنها با اتکا به نيروی متحد خود ما کارگران و از طريق متشکل شدن ممکن و ميسر است،

بدينوسيله ما کارگران امضا کننده ی اين بيانيه، ايجاد هيئت موسس اتحاديه سراسری کارگران اخراجی و بيکار را “با هدف تحقق بازگشت بکار کارگران اخراجی و تامين شغل مناسب برای ميليونها بيکار و يا بر قراری بيمه بيکاری معادل حداقل دستمزدها تا زمان اشتغال بکار کارگران اخراجی و بيکار”، اعلام ميکنيم و از همه بيکاران و کارگران اخراجی و تعليقی در مراکز توليدی، صنعتی کشور ميخواهيم دست در دست هم در اتحاديه سراسری کارگران اخراجی و بيکار متشکل شوند تا بدينوسيله قادر شويم دوشادوش هم و با اتکا به نيروی متحد خويش، خواسته های بر حق مان را به کرسی نشانده و سايه شوم فقر و فلاکت، و استيصال و درماندگی را از زندگی خود و همسر و فرزندانمان به کناری افکنيم، بی ترديد چنين امری ميسر نخواهد شد، مگر با نيروی متحد و متشکل ما کارگران.

هيئت موسس اتحاديه سراسری کارگران اخراجی و بيکار

۱- خالد سواری- هادی احمدی- حسين قادری، کارگران تعليقی نساجی شاهو
۲- شيث امانی- انور مفاخری، کارگران اخراجی نساجی کردستان
۳- فضل الله مظاهری- يوسف مرادی- حسين کريمی سبزوار، کارگران تعليقی شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه
۴- جوانمير مرادی- فرامرز قربانی، کارگران اخراجی پتروشيمی کرمانشاه
۵- افشين بهرامی، کارگر اخراجی ايران خودرو
۶- محمد شريف ساعد پناه، کارگر اخراجی کارخانه پرريس
۷- بهرام عابدينی، کارگر اخراجی شرکت لوله سازی لوشان
۸- علی عباسی- رامين قربه ای، کارگر اخراجی شرکت آلومين
۹- ستار امينی، کارگر اخراجی تراشکاری سان هيدروليک
۱۰- جعفر عظيم زاده جوشکار پروژه ای بيکار- محمد فرجی کارگر خدمات- صديق کريمی، بيکار