بی‌بی‌سی:
پرويز کامياب

وزارت خارجه آمريکا در اولين واکنش به نامه محمود احمدی نژاد رئيس جمهور ايران آن را “تلاشی ضعيف” برای گفتگو با مردم آمريکا خواند.
يک مقام وزارت خارجه آمريکا که خواست نامش فاش نشود، به بخش فارسی بی بی سی در واشنگتن گفت اين نامه که می توانست لحن مثبت تری به خود بگيرد، بخصوص در زمانيکه بحث هايی درباره مذاکره بين دو کشور بر سر موضوعاتی نظير عراق در جريان است، احتمالا تاثيری منفی خواهد گذارد.

مقام ياد شده گفت آقای احمدی نژاد که آمريکا را متهم به حمايت کورکورانه از اسرائيل می کند با اظهاراتی نظير حذف اسرائيل از نقشه جهان، نشان می دهد که تنفری کورکورانه نسبت به اين دولت دارد.

محمود احمدی نژاد رئيس جمهور ايران اخيرا نامه ای خطاب به مردم آمريکا نوشته و طی آن ضمن تاکيد بر علايق و نگرانی های مشترک بين دو ملت ايران و آمريکا از سياست های واشنگتن در خاورميانه انتقاد کرده است.

محمود احمدی نژاد در نامه خود که روز چهارشنبه توسط دفتر نمايندگی ايران در سازمان ملل متحد منتشر شد خطاب به مردم آمريکا نوشته است که ايران و آمريکا هر دو ملتی خدا ترس، حقيقت خواه و عدالت جو و خواهان عزت، احترام و کمال هستند.

آقای احمدی نژاد در اين نامه ضمن انتقاد شديد از سياست های دولت جورج بوش در عراق و نيز حمايت های کاخ سفيد از اسرائيل، خواستار تغيير رفتار واشنگتن شده است.

به گفته چارلز کاپچن استاد روابط بين الملل دانشگاه جورج تاون محمود احمدی نژاد با نوشتن اين نامه بدنبال جلب نظر مردم آمريکاست:

“هدف اين نامه افکار عمومی آمريکا و بهره برداری از احساسات ضد بوش است که در طی انتخابات مياندوره ای کنگره آمريکا بر ملا شد. اينکه اين نامه چقدر مورد توجه قرار می گيرد بايد بگويم احتمالا خيلی نه. زيرا احمدی نژاد وجهه چندان مثبتی در آمريکا ندارد و او به خاطر اظهارات گذشته خود درباره اسرائيل و انکار هولوکاست سرمايه سياسی زيادی در اينجا ندارد. بسياری از مردم آمريکا احمدی نژاد را بيشتر يک افراطی می بينند تا فردی که بتوانند با او معامله کنند.”

اما به گفته آقای کاپچن نامه محمود احمدی نژاد احتمالا مخاطب داخلی نيز دارد:

“وقتی احمدی نژاد به مردم آمريکا نامه می نويسد شما می توانيد شرط ببنديد که يکی از چيزهايی که او به آن فکر می کند اين است که نوشتن اين نامه برای من در داخل ايران چه فايده ای دارد. ترديدی نيست که اين نامه يک وجه داخلی دارد. اکثر مردم ايران دارای احساسات موافق امريکا هستند. من يکبار بيشتر در اين کشور نبودم اما می توانستم علاقه مردم به آمريکا را بطور ملموس حس کنم. آنها گرچه مخالف سياست آمريکا هستند اما بطور کلی علاقه عميقی به اين کشور دارند. من فکر می کنم اين نامه احتمالا بدنبال بهره برداری از اين احساسات نيز بوده است. نکته دوم اين است که بين سياستمداران ايران بر سر تقابل با آمريکا درباره عراق و برنامه های اتمی تهران اختلاف وجود دارد. احمدی نژاد ممکن است با اين نامه بدنبال ايجاد يک توازن بين تندروها و اصلاح طلبان که او را به دو سمت گوناگون در برخورد با آمريکا هل می دهند باشد.”

چارلز کاپچن که در زمان بيل کلينتون رئيس جمهور سابق آمريکا کارشناس شورای امنيت ملی کاخ سفيد بوده است درباره نگرش احتمالی دولت آمريکا به اين نامه چنين می گويد:

“فکر می کنم کارشناسان ايران در بخش های مختلف دولت آمريکا اين نامه را به دقت بخوانند. آنها خواهند پرسيد آيا چيز جديدی در اين نامه وجود دارد که صحنه را برای يک گفتگو آماده کند. اما بايد بگويم که اگر احمدی نژاد بدنبال گفتگو با آمريکا است بايد يک بيانيه ای صادر می کرد که به جای انتقادات تند به دولت بوش تنها به علايق و نگرانی های مشترک بين دو کشور محدود می شد.”

در مجموع نامه آقای احمدی نژاد حاوی پيامی چندگانه است. هم می توان آن را چنين ديد که ايران احتمالا آماده است در صورت تغيير رفتار آمريکا با اين کشور وارد گفتگو شود و هم می توان آن را نامه ای ديد که حاکی از ادامه سياست تقابله جويانه در قبال آمريکاست.