وبلاگ بی‌بی‌سی:
اميد فراستی:
این روزها هرکه از سفر ایران برمی گردد، به جای گز و باقلوا و پسته و سوهان، با خود جوک می آورد و فایل های صوتی ضبط شده روی موبایل: از مزاحم تلفنی گرفته تا تقلید صدای آدم های مشهور و زنگ های عجیب و غریب… تازه این ها به جز موارد خنده داری است که روزانه به طور مکتوب با ایمیل یا پیغام روی موبایل از ایران می رسد که آن هم جای آفرین دارد به همت فرستندگان.

حالا همه اینها را گفتم که بگویم خنده و تفریح و شوخی و سرگرمی جای خود را در زندگی مردمان از دست نمی دهد. مشکلات اقتصادی و تنش های سیاسی و معضلات اجتماعی، گویی همانقدر واقعیت زندگی اند که شوخی و خنده و این فقط مختص به ایرانی ها نیست. اما بدون شک مردم ایران ذوق خاصی در این امر، و به ویژه در به کار گرفتن ابزار تازه برای این کار، از خود نشان داده اند.

در کشوری مثل بریتانیا، بخش زیادی از اینگونه شوخی های اجتماعی و سیاسی در مطبوعات و رسانه ها خصوصا برنامه های تلویزیونی طرح می شوند. شاید جای خالی طنزهای با خطوط قرمز کمرنگ تر – چه اخلاقی، چه سیاسی – در رسانه های ایران است که باعث آستین بالا زدن خود مردم می شود تا از هر امکان تازه ای بیشترین بهره را برای نقد طنزآلود و بعضا گزنده زندگی روزمره خود ببرند. طنزی که با گسترش وسایلی چون موبایل، گویی خود به بخشی از زندگی روزمره ایرانیان بدل شده است.