پیک ایران:
مهر : در حالیکه اکثر استراتژیستها و تحلیلگران درباره عواقب خطرناک هر گونه اقدام تحریک آمیز علیه برنامه هسته ای صلح آمیز ایران هشدار می دهند، اما برخی هم با دیدگاههای افراطی خود گزینه اقدام نظامی را مطرح می کنند و محاسبات پیچیده آن را هم بر می شمرند.
به گزارش خبرگزاری مهر انستیتو سیاست خاور نزدیک واشنگتن در تحلیلی بدون توجه به تبعات ناگوار اقدام نظامی علیه ایران ، ادعا کرد : تزلزل دیپلماسی برای تعلیق برنامه هسته ای ایران این فرضیه را که ممکن است آمریکا اقدام جلوگیری کننده را برای خنثی کردن تمایلات هسته ای ایران اتخاذ کند، احیا کرده است.

“مایکل ایسنستات “( Micheal Eisenstadt ) نویسنده افراطی این تحلیل مدعی می شود: سیاستگزاران آمریکا در بررسی اقدام جلوگیری کننده با یک سری تردیدها روبرو هستند که تا حد زیادی محاسبات تصمیم گیری آنها را پیچیده می کند. آنها با سوالاتی از این قبیل روبرو هستند : این جلوگیری چگونه می تواند انجام شود؟ آیا خطرات تلافی ایران می تواند کاسته شود؟ آیا نتایج گسترش برنامه هسته ای ایران می تواند مدیریت شود؟ و آیا می توان یک ایران هسته ای را متوقف کرد؟ سیاستگزاران باید همچنین تعداد عوامل دیگر سیاسی و نظامی- فنی را که که احتمالا محاسبات جلوگیری را پیچیده می کند و بر تصمیم گیری آنها تاثیر می گذارد، مد نظر قرار دهند.

در بخشی از این تحلیل با عنوان “مشاوره با کنگره” آمده است : اگر چه قانون اساسی آمریکا قدرت اعلام جنگ را بر عهده کنگره قرار داده، اما طرز کار طی دهه های اخیر برای رئیس جمهوری این کشور این بوده که به دنبال قطعنامه مشترک از سوی کنگره باشد که به وی، به عنوان فرمانده کل قوا، اجازه دهد از قدرت نظامی برای مقابله با تهدیدها برای صلح و امنیت بین المللی استفاده کند.

نویسنده می افزاید: با توجه به این رویه، نیاز به رازداری برای اطمینان از یک حمله موفقیت آمیز غافلگیرانه ، اختلافات عمیق در بین دولت و ملت بر سر جنگ عراق و تمایل دولت بوش برای فشار محدودیتهای قدرت اجرایی ، دولت آمریکا احتمالا خود را دریک وضعیت پیچیده می بیند : اینکه تمایل خود را برای حمله ، درست پیش از انجام آن ، به یک گروه انتخابی و دوحزبی از اعضای کنگره اطلاع دهد و یا اینکه کنگره را تشویق کند تا صریحا در مورد درستی اقدام نظامی بحث و رایزنی کنند، که این اقدام به ایران اجازه می دهد زمانی را برای متفرق کردن و پنهان کردن ارکان کلیدی برنامه هسته ای خود دراختیار داشته باشد و خطر شکست یک قطعنامه مشترک را ایجاد می کند.چگونگی عمل کردن با سیاست اقدام جلوگیری کننده می تواند ثابت کننده یک چالش مهم برای دولت آمریکا باشد.

نویسنده در بخش دیگری با عنوان ” وهمپیمانان” می نویسد: موضع بسیاری از هم پیمانان آمریکا تحت تاثیر تلافی ایران در برابر یک حمله جلوگیری کننده قرار گرفته است. بنابراین آمریکا تعهدی دارد تا پیشاپیش به همپیمانان خود در مورد آمادگی در جهت حمله جلوگیری کننده هشدار دهد. آمریکا باید به آنها هشدار دهد که اقدامهای لازم را برای کاهش میزان آسیب پذیری خود در برابر اقدامهای تلافی جویانه ایران انجام دهند.

انستیتو سیاست خاور نزدیک واشنگتن در مورد زمان یک چنین اقدامی سه عامل را به عنوان عوامل تاثیر گذار بر زمان آن معرفی می کند : کیفیت تصویر اطلاعاتی، رشد زیرساختهای هسته ای ایران و وضعیت ذخیره منبع انسانی علمی – فنی.

* کیفیت تصویر اطلاعاتی: تا سال 2004 جامعه بین المللی یک تصویر مفصل از بخشهای بزرگ برنامه هسته ای گذشته ایران داشت. اطلاعات جدید می تواند فعالیتهای کنونی و یا تاسیسات هسته ای افشا نشده سابق در ایران را نشان دهد. بنابراین این امکان وجود ندارد که تنها بر اساس اطلاعات صریح موجود ؛ ارزیابی کنیم که گذشت زمان چه تاثیری بر تصویر اطلاعاتی خواهد گذاشت.

* زیرساخت هسته ای : تخریب هر چه سریعتر اتاق کارهایی که در تولید اجزای سانتریفیوژها سهیم هستند ، اقدام مناسبی است و این به علت پتانسیل آنها برای یک برنامه مخفیانه هسته ای است. حمله به تاسیساتی که در مراحل اولیه ساخت هستند سود کمی دارد: بهتر آن است که منتظر بمانیم تا آنها به تکیمل ساخت نزدیکتر شوند، اگر چه اقدامهای حمایتی در این سایتها ممکن است با گذشت زمان بهبود پیدا کند.

به گزارش مهر، نویسنده در حالی از واژه “مخفیانه” در برنامه هسته ای ایران استفاده می کند که تهران همواره با بازرسان آژانس بین المللی انرژی اتمی همکاری کرده و سایتهای خود را به روی آنها باز گذاشته و آنها نیز از انحراف هیچ ماده ای که برای اهداف نظامی مورد استفاده قرار گیرد، گزارشی نداده اند.

* ذخیره منبع انسانی علمی – فنی : بخش اعظم اقدام نظامی بر حمله به تاسیسات هسته ای متمرکز می شود، اما افراد محور این حملات هستند. پیدا کردن راهی برای خنثی کردن دانشمندان کلیدی، مهندسان، و مدیران پروژه برای یک جلوگیری موفقیت آمیز مهم است. در اینجا اگر هر چه سریعتر اقدام شود بهتر است، زیرا با گذشت زمان این افراد تجربه کسب می کنند و دانش آن را در اختیار دیگر افراد ایرانی و شاید هم همتایان خارجی خود قرار می دهند.

نویسنده ادعا می کند : محاسبه اطلاعات هدفمند بخش لاینفک یک اقدام جلوگیری کننده است. بنابراین نباید این احتمال از بین رود که تصویر اطلاعاتی در مورد برنامه هسته ای ایران می تواند به سرعت تغییر کند.همچنین، موفقیت در اقدام جلوگیری کننده اولا بر اساس تاخیری که بر برنامه هسته ای ایران تحمیل می شود، اندازه گیری می شود .

انستیتو سیاست خاور نزدیک واشنگتن می افزاید : واشنگتن باید تلاش کند تا مانع آن شود که تهران از واکنش ناسیونالیستی در برابر اقدام نظامی استفاده کند. همچنین باید حس ضد آمریکایی را در ایران کاهش دهد و حمایت مردم را علیه دولت این کشور تقویت کند.

به گزارش “مهر” در بخش نتیجه گیری این تحلیل نیزادعا شده است : همچنانکه برای یک راه حل دیپلماتیک برای برنامه هسته ای ایران تلاش می شود، آمریکا باید گزینه اقدام نظامی را روی میز نگاه دارد.اینکه ایران در نتیجه تهدیدهای اقدام نظامی تضعیف شود، معلوم نیست. با این وجود احتمال چنین اقدامی می تواند به محکم کردن استقامت ضعیف اروپا کمک کند و چین و روسیه را به طرف توجه به حمایت بیشتر از تحریم و دیگراقدامهای سخت تر حرکت دهد. در نهایت تهدید اقدام نظامی با ایجاد فضای مملو از ابهام فضای نامطلوبی را برای سرمایه گذاری خارجی در ایران ایجاد می کند و هزینه سنگینی را بر ایران تحمیل می کند.

در پایان این تحلیل آمده است : تصمیم در مورد اقدام نظامی احتمالا تحت تاثیر چندین عامل خواهد بود که شامل نتیجه دیپلماسی کنونی با ایران، موجود بودن اطلاعات مفصل و صحیح هدفمند ، تاثیر جنگ در عراق وغیره است.