پیک ایران:
جفا براهل فرهنگ و اندیشه دراین ملک ویران شده پایانی ندارد
درسوگ صالح سنگبر، شاعر نویسنده و وبلاگ نویس بندرعباسی که غمگنانه خود را کشت

اسد مذنبی
مثل همیشه خبرکوتاه است و تو مدتها گیج و منگ می مانی که جفا براهل فرهنگ و اندیشه تا به کی؟ می شنوم که صالح نیمه شب جمعه گذشته به زندگی ملالت بار خویش خاتمه داد.
غم از دست رفتن گویش و لهحه مادری و جفایی که بر زبان و ادب این سرزمین میرود مدام آزارش می داد.سالها دراین زمینه تحقیق کرده و کویا کتابی نیز به رشته تحریر درآورده بود. اما کتاب دومش اجازه انتشار نیافت.
وقتی کتابش اجازه انتشار نیافت به همت دوستی ، اندیشه ها و غم نوشته هایش را در وبلاگش منتشر کرد.
اما فقر و نداری چنان مچاله اش کرده بود که بیش از این نتوانست تحمل کند.تا اینکه بالآخره تصمیم گرفت به زندگی ملالت بار خویش خاتمه دهد.
وقتی نتوانی بیندیشی و اندیشه را برزبان بیاوری و آنها را منتشرکنی چه برایت می ماند؟
وقتی غم نان آنچنان مچاله ات کند که نتوانی از پس کمترین تقاضای همسر و فرزند برآیی چه خواهی کرد؟
این سرنوشت غمبار اندیشه ورزی دراین ملک ویران شده است و این کاروان قرنهاست که دراین وادی سرگردان می رود و گویا پایانی برآن متصور نیست!
روانش شاد

آخرین شعرش:

یادگار

آنچه می ماند به نامم یادگار
یک ، کتاب یادتن دو هم کغار
نه پسر نه دختر و همسر بود
این دو باشند حاصلم از روزگار

این دوتا تنها فقط مال منند
شمه ای از حال و احوال منند
من مسافر هستم و من می روم
این دوتا ردی به دنبال منند

گر که مقصودت شناخت بنده است
بنده ای کز این جهان دل کنده است
رهنمایت این دو مکتوب من است
این دو تا کز من فقط جا مانده است

غیر از این بشنو ولی باور مکن
تکیه برخود کن تو بر دیگر مکن
نیک و بد با هم دو بال آدمند
جز به انصاف هیچ کس داور مکن

این زمان که میل به رفتن کرده ام
سه طلاقه هرچه خواستن کرده ام
خاتمه دادم به شعر و شاعری
من وداع با شعر گفتن کرده ام

زندگی بی شعر نبودن بهتر است
این نبودن را سرودن بهتر است
این سرودن را نه با شعر وکلام
با عمل آن هم پریدن بهتر است

چون پریدن آسمانی می شود
فارغ از این جسم فانی می شود
می رود بالا به سان ذره ای
ذره ای که خود جهانی می شود

حالیا تو بد بخوانی یا که خوب
من نی ام ، نی ، از نیستان جنوب
نیک و یا بد چه تفاوت بهر این
ابر باران زای دلگیر غروب

شرح زندگی او را در وبلاگ شیاورشن بخوانید