رادیوفردا:
وزیر نفت جمهوری اسلامی اعلام کرد رییس جمهوری ماموریت داده مراحل اجرایی فروش نفت ارزان قیمت را به کشور های فقیر، بررسی شود. نیت محمود احمدی نژاد در عرضه نفت ارزان به کشور های فقیر دستکم سه مسئله اساسی را مطرح می کند : ایران به رغم افزایش در آمد های نفتی اش در مقطع کنونی، در اصل کشوری است فقیر با اقتصادی تک محصولی که تولید ناخالص داخلی سرانه اش کمتر از نصف لبنان است. مسئله ای دیگری که ابتکار آقای احمدی نژاد را با مشکل روبرو می کند، واکنش افکار عمومی ایران است. و مسئله سوم اگر قرار باشد ایران به کمک به کشور های فقیر وارد کننده نفت بشتابد، می تواند این کار را در چهارچوب سازمان «اوپک»، با به میان کشیدن مسئولیت دیگر اعضای این سازمان، انجام دهد.

فریدون خاوند (رادیو فردا، پاریس): کاظم وزیری هامانه، وزیر نفت جمهوری اسلامی، می گوید محمود احمدی نژاد رییس جمهوری به او و وزیر امور اقتصادی و دارایی ماموریت داده مراحل اجرایی فروش نفت ارزان قیمت را به کشور های فقیر، بررسی کنند.
چنین پیدا است که آقای احمدی نژاد با الهام گرفتن از متحد ونزوئلایی اش هوگو چاوز، که به تازگی به تهران آمد، مایل است نفت را به سلاحی برای کسب محبوبیت در کشور های فقیر بدل کند. شماری از متحدان سیاسی چاوز، به ویژه فیدل کاستروی کوبایی، مدیون دست و دلبازی ونزوئلا هستند. آیا تهران نیز به راه کاراکاس خواهد رفت؟

تردیدی نیست که کشور های فقیر وارد کننده نفت از اوجگیری چشمگیر بهای این کالا زیان فراوان دیده اند. ولی تاکید بر این واقعیت به معنای آن نیست که کشور هایی همانند ایران و ونزوئلا، در نجات قربانیان تب طلای سیاه، ماموریتی ویژه بر عهده دارند. نیت محمود احمدی نژاد در عرضه نفت ارزان به کشور های فقیر دستکم سه مسئله اساسی را مطرح می کند :

مسئله نخست آنکه ایران به رغم افزایش در آمد های نفتی اش در مقطع کنونی، در اصل کشوری است فقیر با اقتصادی تک محصولی که تولید ناخالص داخلی سرانه اش کمتر از نصف لبنان است و بیش از یازده در صد جمعیتش، بر پایه آمار رسمی، زیر خط فقر روزگار می گذرانند. در کشوری با این شرایط، وظیفه دولت، پیش از کمک به کشور های دیگر، پرداختن به دشواری های درونی است.

مسئله ای دیگری که ابتکار آقای احمدی نژاد را با مشکل روبرو می کند، واکنش افکار عمومی ایران است. روزنامه «آفتاب یزد» چاپ تهران در سرمقاله شماره بامداد امروز خود می نویسد که رییس جمهوری فاقد اختیار بخشش ثروت ملی به سایر کشور ها است و هر اقدامی در این زمینه، باید به تصویب مجلس برسد.

و اما مسئله سوم : اگر قرار باشد ایران به کمک به کشور های فقیر وارد کننده نفت بشتابد، می تواند این کار را در چهارچوب سازمان «اوپک»، با به میان کشیدن مسئولیت دیگر اعضای این سازمان، انجام دهد. فراموش نکنیم که «اوپک» در مارس 1975 صندوقی را به همین منظور به وجود آورد که بعد ها، با رکود بازار نفت، کم و بیش به فراموشی سپرده شد. اکنون در شرایط تازه می توان همان صندوق را دو باره به راه انداخت.