روز گذشته اعلام شد که مطلب به اصطلاح طنزآمیز روزنامه کیهان که در آن با کلماتی زننده به نمایندگان مجلس توهین شده بود توسط شخص حسین شریعتمداری نماینده ولی فقیه در روزنامه کیهان نوشته شده است. حسین شریعتمداری که مثلا از سوی قاضی مرتضوی دادستان تهران علیه او شکایت شده است با تکرارتوهین خود در شماره روز بعد در واقع جایگاه قاضی مرتضوی را بیادش آورد تا بیش از این در تخیلات یا محاسبات خود پیش نرود.

اینکه چرا حسین شریعتمداری اینچنین به پریشان گویی و فحاشی کشیده شده کمابیش اشکار است. مخالفان اصلاحات خود را در سراشیب سقوط می‌بینند و سران آن برای حفظ خود مدام ازاینکه “افراطی ها باید حذف شوند” سخن میگویند. حسین شریعتمداری هم احساس میکند پس از این همه خوش‌خدمتی که به دوستانش در جناح راست و مافیای قدرت و ثروت کرده، اکنون که بر لبه پرتگاه قرار گرفته‌اند میخواهند امثال او را قربانی کنند. به همین دلیل شریعتمداری با کشیدن چاک دهان خود علیه اصلاح‌طلبان از یکطرف نشان میدهد که همچنان خدمتگزار خوب و مفیدی برای مافیای حکومتی است و سران جبهه ضداصلاحات بازهم میتوانند برروی او بعنوان یک مهره نسوخته حساب کنند و در مقایسه با امثال شریعتمداری خود را معتدل جا بزنند و از طرف دیگر تهدید میکند که اگر قرار بر سقوط است همه باید با هم سقوط کنیم. شریعتمداری درواقع برای سران مافیای حکومتی پیغام میدهد که حبیب الله عسگراولادی حکم اعدام برای برادر رهبر صادر کرده، یا هاشمی رفسنجانی در هر نماز جمعه از رویای براه انداختن جوی خون خطبه خوانده یا مرتضی نبوی مدیر مسئول رسالت برای گرفتن حکم اعدام هاشم آغاجری از مراجع تقلید خود را به آب و آتش زده و اکنون که این اقایان خود را بر لبه پرتگاه می بنند می گویند افراطی ها باید حذف شوند. اما افراطی تر از اینان کیست؟ حتما حسین شریعتمداری. کسی که پس از خودکشی شدن نیمه پنهانش، یعنی سعید امامی دیگر به مهره نیم سوز هم تبدیل شده و رسالتش شده مقاله نویسی در روزنامه کیهان، آن هم در این سطح و با این جملات و ادبیات و فرهنگ. پیام سخنان شریعتمداری یعنی اینکه کسانی که امثال او را جلو انداخته اند تا امروز خود را معتدل و غیرافراطی معرفی کنند، حالا باید هزینه‌ بقای او را هم با دفاع یا سکوت بپردازند واگرنه او حاضر نیست به این بازی ادامه دهد.