پیک ایران:
علی افشاری
این روز ها محافل رسانه ای وابسته به محافظه کاران در برخوردی تحریف آمیز می کوشند تا وقایع اعتراضی اخیر را به خارج و بیگانگان نسبت دهند .رهبر جمهوری اسلامی عناصر وابسته به بیگانگان را عامل اعتراضات گسترده و خونین مردم آذربایجان می داند! .روزنامه کیهان اعتراضات خود جوش و محکم دانشجویان را به برنامه ” افق های دموکراسی در ایران ” در ساختمان کنگره آمریکا و توافقات با سناتور های آمریکایی مرتبط می سازد .! دیگر محافل دست راستی و بخصوص ارگان مطبوعاتی لایه افراطی سپاه و نزدیک به صحنه گردانان اطلاعات موازی ، بخش کمونیست !! دفتر تحکیم وحدت را سلسله جنبان واکنش های اخیر دانشجویی معرفی می کند !

اما در ورای همه این داستان سرائی های متناقض و مضحک واقعیت این است که مردمی به ستوه آمده از بیداد حاکمان و دانشجویان برآشفته از گسترش محدودیت ها و دامنه سرکوب فعالیت های مستقل دانشجویی و بر نتافتن استقلال دانشگاه ، نا رضایتی شان را که هیچ نهاد ، مرجع و گوش شنوایی برای استیفای آن پیدا نکرده اند ، در فضای عمومی فریاد زده اند .

جامعه مطیع و موافق تنها تصوری است که خوشایند حکومت های خود کامه و جوامع بسته است .در دستگاه فکری توتالیتاریسم و استبداد شرقی نارضایتی معنی ندارد .موجودیت هر فرد در گرو تقدیس و تبعیت از ارزشها و فرامین حکومت است .هر نا رضایتی منشا درونی ندارد . برخاسته از توطئه عوامل خارجی است . مرتب تبلیغ می شود که دشمن خارجی هر دم در حال توطئه است .همگان موظفند هوشیار باشند .هر مخالفتی تحت عنوان همسویی با او سرکوب می شود .این تلاش همیشگی برای خنثی سازی دسیسه های دشمن بهترین مفر برای گریز از بی کفایتی ها و ناتوانیها است . از همین رو کار ویژه اصلی دستگاه اطلاعاتی و امنیتی در این نوع حکمرانی بر تدوین سناریوهای امنیتی جهت شکار ناراضیان و اعمال فشار های روانی و جسمی گسترده بر آنها ، جهت بازنویسی سناریو ها متمرکز است .آن هنگام که شستشوی مغزی و فرایند بازجویی اجباری به پایان می رسد ، حذف فیزیکی در قالب ترور ، قتل درمانی و اعدام قضایی نمایان می شود .

حاکمیت اقتدار گرای کنونی که وارث تجربه سرکوب بیش از دو دهه مخالفین سیاسی گوناگون از منتهی الیه راست تا انتهای طیف چپ ، از سنتی های مذهبی تا عرفی مسلکان لائیک را در چنته خود دارد ، می کوشد تا با استفاده از تکنولوژی تواب سازی و تحمیل سناریوهای امنیت بر واقعیت ها ، شتابی تند تر به ماشین سرکوب بدهد .البته این ماشین سرکوب بومی شده چون دیگر جنبه های حاکمیت ، فشل است و نشانی از سیستم های اقتدار گرایی چون شوروی سابق و آلمان هیتلری در آن نمی توان جست .همانگونه که به قول محقق ارجمند دکتر حاتم قادری ، حکومت ایران ، ویژگیهای نظام توتالیتر را ندارد ، دستگاه سرکوبش هم اقتدار آهنین ندارد .کافی است به سناریو هایی که در طول سالیان اخیر طراحی و اجرا شده است ، نگاهی بافکنیم ، عمده این سناریوها در بدو کار ، طشت رسوایی شان از بام افتاده است .این قدر سناریوها ناشیانه و فرسنگ ها بدور از واقعیت بوده اند که جا انداختن آنها” محالی ذاتی ” را به ذهن متبادر کرده و می کند .بازجویان فقط می خواستند تا متهمان بنویسند تا به مجاز مدعیات مسئولین حکومت و رسانه های وابسته به ساختار قدرت ، لباس واقعیت بپوشانند .حال اگر روز ، شب جلوه داده شد ، و متهم سخنانی را که در جمع هزاران نفر بیان کرده است ، موافق میل آنان تغییر دهد و تقریر کند ، مهم نیست! یا مثل روزنامه کیهان که به مطالبی که در یک سخنرانی علنی در حضور خبرنگاران در ساختمان کنگره آمریکا ایراد شده است ، دروغهای شاخ دار می بندد و توهمات ذهنی خودش را به سخنرانان منتسب می کند .

اما اقتدارگرایان وطنی غافلند که اقتدار پلیسی و اعمال زور عریان اگر با توفیق دستگاه هژمونی ساز در جامعه همراه نشود و روکشی از مشروعیت و کارآمدی را به همراه نداشته باشد ، پایدار نخواهد ماند .طراحان پروژه انقلاب فرهنگی دوم در برابر موج واکنش های توفنده مردم و دانشجویان غافلگیر شدند و حال می پندارند با بازداشت معترضین و فعالین دانشجویی و گرفتار کردن آنها در دام سناریو های امنیتی و القاء انتساب آنها به خارج می توانند معترضین را مرعوب سازند و جامعه را تسلیم اراده صاحبان قدرت کنند .تعقیب سرنخ ها در رسانه های محافظه کاران نشان می دهد که قرار است در سناریوی جدید فعالین دانشجویی به بهانه ارتباط با فعالین سیاسی که در آمریکا حضور دارند ،به جاسوسی و وابستگی به بیگانگان متهم شوند !!

صحنه گردانان برخورد با دانشگاه پس از اینکه فاز اول برنامه شان در ممانعت از برگزاری انتخابات شوراهای مرکزی منتخب دانشجویان و بازنشستگی تحمیلی اساتید غیر همسو با سد محکم مقاومت جانانه دانشجویان مواجه شد ،حال اهداف همان برنامه را در بازداشت دانشجویان و متهم کردن آنها به خط گیری از خارج از مرزها دنبال می کنند

.سست پایگی و بی اساسی اتهام ” ارتباط بابیگانگان و نقش آفرینی در توطئه خارجی ” در پرونده های گذشته به خوبی چشم انداز محکوم به شکست این سناریوی جدید را نیز به تصویر می کشد .البته شاید علت اصلی این بگیر و به بند ها دستیابی به فراغت خاطری بدور از نظارت و هوشیاری افکار عمومی است تا فضا برای سازش و مصالحه با آمریکا و سران کشور های اروپایی برای تداوم حیات حکومت و خارج شدن بحث دموکراسی و حقوق بشر از دستور کار جامعه جهانی مساعد شود .