روشنگری:
*نامه سرگشاده جمعى از كارگران شركت واحد اتوبوسرانى تهران به احمدی نژاد: آيا مشكلاتى كه خطاب به آقاى بوش ذكر كرديد، در كشور ما وجود ندارد..آيا ما كارگران ايران امنيت شغلى داريم، آيا اصلا” شغلى داريم كه امنيت داشته باشد

بنام خدا

نامه سرگشاده جمعى از كارگران شركت واحد اتوبوسرانى تهران به رياست محترم جمهورى اسلامى ايران
با سلام
آقاى رئيس جمهور :
نامه جنابعالى به آقاى بوش را در روزنامه ها خوانديم ،اين سؤال در ذهن ما بوجود آمد وقتى شما در نامه اى خطاب به رئيس جمهور آمريكا مينويسيد كه آيا از وضعيت كشور خود با خبر هستى ،آيا ميدانيد در كشور شما چند نفر بيكار، فقير، تهيدست و بيخانمان است ، آيا ميدانيد در كشور شما و كشورهاى همجوار شهروندان و كارگران و روشنفكران طرفدار حق و عدالت بدون داشتن جرم صرفا” بخاطر عملكرد دولت و سياست هايش حق آنها را ضايع مى كنند و بخاطر نداشتن شغل و امنيت شغلى و اخراج بى دليل از كار ،فقر، بدبختى و فحشا اعتراض مى كنند بازداشت شده وبدون اينكه محاكمه بشوند و جرم آنها ثابت بشود به زندان انداختة ميشوند و حتى آنها را از داشتن وكيل و ملاقات با خانواده هايشان محروم مى سازند.
آقاى رئيس جمهور:
ما نه سياسى هستيم نه حامى هيچ گروه و فرقه اي، بلكه فقط دنبال منافع كارگران ايران اسلامى. سال 1385سال پيامبر اكرم نامگذارى شده است داستان شخصى كه فرزندش را بابت نخوردن خرما بحضور رسول اكرم برده بود بياد آورده و ببينيد آيا مشكلاتى كه خطاب به آقاى بوش ذكر كرديد، در كشور ما وجود ندارد
آيا ما كارگران ايران امنيت شغلى داريم، آيا اصلا” شغلى داريم كه امنيت داشته باشد ،آيا همه آزادانه مى توانند خواسته هاى خود را بيان كنند تا چه رسد به اعتراض ،آيا در كشور ما نهادهاى مدنى (در جامعه كارگرى سنديكاها ) آزادانه تشكيل مى شوند و اجازه فعاليت به آنها داده مى شود يا هركس كه كمى آگاهى پيدا كند و بخواهد طبق قانون اساسى و مقاوله نامه هاى بين ا لمللى اين كار را انجام دهد توسط مافياى قدرت در نطفه خفه مى شود و هزاران انگ به آنها نسبت داده مى شود در حالى كه اينگونه نيست وآنها بجز اجراى قانون اساسى و قوانين داخلى و بين المللى چيز ديگرى نمى خواهند ،آيا اين عدالت است كه سرمايه داران و كارفرمايان آزادانه تشكيلات صنفى خود را اداره كنند ولى كارگران چنين اجازه اى نداشته باشند.
آ قاى رئيس جمهور :
شما قبل از رياست جمهورى شهردار تهران و كارفرماى كارگران شركت واحد محسوب مى شديد و توسط همكاران ما از مشكلات ما مطلع بوديد، بعد از انتخاب شما به رياست جمهورى ما انتظار داشتيم با اختيار بيشترى كه بدست آورده ايد گروهى از مشكلات ما را رفع كنيد ولى متاسفانه نه تنها اينگونه نشد بلكه تعداد كثيرى از همكاران ما را بدون دليل بازداشت كرده و تا به امروز بعد از گذشت بيش از پنج ماه يكى از همكاران ما به نام منصور اسالو بيگناه در زندان بسر مى برد و از داشتن وكيل كه حق مسلم زندانيان مى باشد محروم است .
با استناد به اصول 35و32 قانون اساسي،آيا اعتصاب جرم است،آيا كارگر بجز اعتصاب راه ديگرى براى رساندن فرياد عدالتخواهى خود دارد. شما با سفر به استانها از مردم ميخواهيد فرياد اعتراض خود را به تهران برسانند پس چرا در تهران صداى اعتراض كارگران شركت واحد در نطفه خفه مى شود. چرا اجازه ميدهيد بجاى پخش شيرينى و تبريك روز كارگر، در روز كارگر با باطوم از كارگران پذيرايى شود. چرا كارگران شركت واحد بخاطر تشكيل تشكل مستقل كارگرى (سنديكا) طبق مقاوله نامه هاى 98و87 سازمان بين المللى كار كه حق مسلم كارگران است بدون آنكه از طرف جنابعالى عكس العملى صورت پذيرد مورد بازخواست و بازداشت قرار ميگيرند. شما به مسائل كارگرى آگاهيد و مى دانيد تشكيل سنديكاهاى مستقل و واقعى كارگرى از بديهى ترين و شايد مهمترين حقوقى است كه مى توان براى جامعه كارگرى قائل شد، با تشكيل دموكراتيك سنديكاهاى كارگرى كه برآمده از بطن جامعه كارگرى باشند مى توان نسبت به تحقق بسيارى از اهداف و تامين بخش عمده اى از نيازهاى جامعه كارگرى خوشبين بود. افزايش قدرت چانه زنى كارگران، تقويت روند سه جانبه گرايي، واقعى شدن فضاى بحث ميان فعالان حوزه كار، پيگيرى معقول و منطقى خواسته هاى كارگران و كم هزينه شدن چالشهاى اجتماعى در فضاى كارگرى تنها بخش كوچكى از آثار تشكيل سنديكاهاى كارگرى است كه البته به رغم تمام اين مزايا همچنان در هزار توى ديوان سالارى و تنگ نظرى بلاتكليف رها شده است. حضور كارگران در نهادهاى تصميم گيري، توزيع عادلانه قدرت و ثروت تنها زمانى تحقق مى يابد كه كارگران بتوانند در قالب نهادهاى مدنى در جامعه حضور يافته و پيرامون شرايط واقعى كار و زندگى خود به بحث و تبادل نظر بپردازند.
اگر به اين مجموعه تعهدات قانونى ايران براى اصلاح فصل ششم قانون كار و فراهم كردن بسترى براى تشكيل سنديكاهاى كارگرى كه با امضاى مقاوله نامه هاى سازمان بين المللى كار بر عهده دولت جمهورى اسلامى ايران گذاشته شده اضافه كنيم به نظر مى رسد رياست محترم قوه مجريه براى نخستين بر خورد خود با تعلل كنندگان استيفاى حقوق كارگران بايد سراغ وزارت كار و امور اجتماعى برود كه به رغم تصريح قانون اساسى و تعهد بين المللى ايران ،همچنان در برابر تشكيل سنديكاهاى واقعى و مستقل كارگرى كه در فرايندى دموكراتيك به وجود آمده اند، تعلل ميورزد.
تلاش براى استيفاى حقوق كارگران توسط نهادى از نهادهاى مستقل و نمايندگان واقعى كارگران بيشتر شبيه به مهرورزى دايه هايى است كه از دور، دستى به آتش دارند
با اميد به پيروزى همه كارگران
گروهى از كارگران و رانندگان شركت واحد اتوبوسرانى تهران و حومه
25/2/1384
بازتکثيراز: اتحاد بين المللی حمايت از کارگران در ايران