گورستان خاموش سياسی
نياز سازش با خارج است!
دهان مخالفان را نخواهند توانست دوخت
زندانيان سياسی و مطبوعات را آزاد كنيد!

116 تن از فعالان سياسی و فرهنگی با امضای بيانيه مشتركی خطاب به مردم ايران، محكوميت 15 تن از فعالان ملی – مذهبی و نيز صدور «احكام غيرعادلانه» برای ناصر زرافشان، عليرضا جباری، احمد زيدآبادی و حسن يوسفی اشكوری را محكوم كردند.

در اين بيانيه كه توسط خبرگزاري ايسنا و روزنت رويداد منتشر شده، تاكيد شده است:

مردم شريف و آزاده ايران

همانگونه كه انتظار مي‌رفت، دادگاه انقلاب پانزده تن از فعالان (ملی – مذهبی) را به حبس‌های سنگين، از 4 تا 11 سال و محروميت‌های طولانی از حقوق اجتماعی محكوم كرد. چنان كه مي‌دانيد اتهام اصلی اين فعالان سياسی «براندازي» بود. اين اتهام، كه پيش از محاكمه و حتی برخلاف قوانين جاری در رسانه‌‌ها و بلندگوهای رسمی اعلام شد، ناروا و بي‌اساس بود.

برای همه مردم و حتی برای بخش‌هايی از خود حكومت روشن بود كه اين اتهام هيچ بنيان و اساسی ندارد. بهترين گواه آن همين كه دادگاه انقلاب نيز نتوانست اين اتهام را اثبات كند و متهمان را در اين مورد تبرئه كرد. اما از آنجا كه به هر حال اين فعالان سياسی بايد محكوم و مجازات مي‌شدند، پای اتهامات ناروای ديگری را به ميان كشيده‌اند تا بدينسان بارديگر به همه نشان دهند كه در چارچوب نظم سياسی موجود حتی مخالفت قانونی نيز تحمل نمي‌شود.

ما صدور چنين احكامی را محكوم مي‌كنيم و خواهان تبرئه بي‌قيد و شرط و فوری اين فعالان هستيم. ما شما را نيز به محكوم كردن اين احكام فرا مي‌خوانيم. به نظر ما، اين كمترين كاری است كه از هر آزاديخواه و دگرانديش استبداد ستيزی انتظار مي‌رود. از آنجا كه اين احكام بر هيچ بنيان محكمه پسندی مبتنی نيست و تنها برای بستن دهان مخالفان و ناديده گرفتن آشكار حق آزادی انديشه و بيان صادر شده است، بايد آن را محكوم كنيم. علاوه‌ بر اين از آنجا كه صدور چنين احكامی در راستای سياست تلاش برای سازش در بيرون و سركوب در درون است، بايد آن را سخت هشدار دهنده بدانيم. اين احكام، همچون احكام غيرعادلانه، بي‌اساس و ناروايی كه در مورد كسانی چون ناصر زرافشان، عليرضا جباری، احمد زيدآبادی، حسن يوسفی اشكوری و ديگر زندانيان سياسی صادر شده است، هم آب به آسياب خودكامگی و ارتجاع مي‌ريزد و هم امپرياليسم را تقويت مي‌كند تا هر دو عرصه زندگی را بيش از پيش بر مردم شريف و آزاده ايران تنگ‌تر سازند و با بهره‌كشی هرچه بيشتر از مردم و خاموش كردن هر صدای آزاديخواهانه و عدالت‌طلبانه شايد اين سرزمين را به گورستانی خاموش يا اشغال شده تبديل كنند. اما تا آنجا كه زنده و هشيار مي‌مانيم، اينها همه خيال‌های باطل‌اند. شرط نخست اين زنده و هشيار ماندن، طلب آزادی تمام زندانيان سياسی و آزادی بي‌قيد و شرط مطبوعات است.

مسعود آقايی، وهاب آقايی، محسن احمدي‌پور، هاله اصغرزاده، حميد اطوری، مصطفی اخلاقی، پرويز بابايی، محمد بصيری، حميد بي‌آزار، پروين بختيارنژاد، شهلا انتصاری، محمد بهزادی، احسان پورنگ، محمود پيش‌بين، مجيد پيمان، عباس پوراظهری، عباس تاج‌الدينی، درخشنده تيموری، مصطفی تنها، مجيد تولايی، عليرضا ثقفی، رضی جعفرزاده، رشيد حشمتی، محسن حكيمی، بهمن حميدی، مجيد حسينی، مهدی خانی، انور خامه‌ای، عبدالرسول خيره‌ای، رسول دادمهر، حبيب داوران، سعيد درودی، علی اشرف درويشيان، فريبرز رئيس‌دانا، حسن رياضی، حسن رنگی، بهمن رضاخانی، فرزين رجبلو، محمود زنديان، ناصر زرافشان، علی سروی، علی سام، فريدون سحابی، عليرضا ساريخانی، نسرين ستوده، فاطمه سرحدي‌زاده، عبدالفتاح سلطانی، حجت سلطانی، خسرو سيف، مسعود سيمائيان، حسين شاه‌حسينی، علي‌اصغر شفيع‌لو، محمد شريف، محمد شانه‌چی، حامد شيرمحمدی، صارم شهبازی، علی صداقتي‌خياط، حسين صفاری، مجيد ضيائی، طاهره طالقانی، اعظم طالقانی، حسين طهماسب‌پور، رضا عابد، شيرين عبادی، علی عباس‌بيگی، مجيد عبدالله‌زاده،‌ محمدعلی عمويی، مهدی غنی، مرتضی فلاح، اصغر فيروز، حبيب فرشباف، علی فايض‌پور، علی قاسمی، آرش قاسمی، كريم قربان‌زاده،‌ ميرعلی قضايی، شاداله قهرمانی، فرشين كاظمي‌نيا، كامبيز كبيری، حسن كيائيان، مجيد كريمی ماسوله، منيژه گازرانی، اصغرلامعی، حميده لامعی، جمشيد لطفی، حبيب‌الله متو، مسعود متولی، علي‌اكبر معين‌فر، احمد مقدم احمدی، مرضيه مرتاضی لنگرودی، هرمز مميزی، قدس ميرمعز، صمد ملكی، مجيد ملكی، يوسف مولايی، وحيد ميرزاده، ابوالفضل ميرشمس شهشهانی، پويان محقق، نرگس محمدی، مهدی محمدی، ماشاءالله مديحی، اكبر معصوم‌بيگی، الله‌كرم ميرزايی، اسماعيل ناطقی، نريمان ناظم، محمد نكورويه، سيد مجيد نوحی، سيد حميد نوحی، حميد نياكانی، مازيار نيشابوری، شهرام واحد، ناصر هاشمی، بهنام هوشيار، صادق هاشمی، رضا يكرنگيان.

(پيرامون اين بيانيه به عنوان نخست شماره ديروز پيك نت تحت عنوان ” اتحاد ملی…” مراجعه كنيد)