خُسن آقا: من همیشه عقیده داشته‌ام که طنز بهترین نوع نقد است باور ندارید نگاهی به این طنز بیندازید
وبلاگ گردباد:
طغیان روح آریایی حسین درخشان در «سردبیر: خودم» نمایان است. از تزویر، ریا، دروغ و دورویی [مشخص‌های ایرانی‌های عصرجدید] متنفر است. دلش برای اینکه ایران بتواند به قدرت و عظمتی دوباره دست پیدا کند لحظه‌شماری می‌کند. از مخالفان سرسخت بنیادگرایی اسلامی،مسیحی و یهودی است. بنیادگرایی را آفت جامعه‌ی مدرن می‌داند.

از تندروی‌های بی‌حد و حصر بیزار است. دوست ندارد دختران مو بلوند اروپایی و مو مشکی اسپانیایی توسط عرب‌هایی که می‌خواهند خودشان را با هواپیما به برج بزنند و مترو نابود کنند و کشتی و اماکن تفریحی را ویران سازند از بین بروند. او در میان جامعه‌ای خشک، بسته و بادیه‌نشین عاشق زندگی کردن و راه‌رفتن و عکس گرفتن در جامعه‌ی مدرن و باز است. شخصیت او شباهت زیادی به صادق هدایت بزرگترین داستان‌نویس ایران دارد.

هدایت هم از خرافات، دورویی، تقلب و چابلوسی بیزار بود. هدایت تنها راه پیشرفت دوباره ایران را «خرافه‌زدایی از فرهنگ» می‌دانست. حسین درخشان همچون صادق هدایت از رجاله‌ها و لکاته‌ها، از حاجی‌آقاها و حاجیه‌خانم‌ها که یک مشت روده دهانشان را به مخرج‌شان وصل می‌کند بیزار است. همان‌هایی که نمی‌خواهند ایران سر پا شود. حسین درخشان این دانش‌آموز مکتب نیکان و دانش‌آموخته‌ی دانشگاه شهید بهشتی دقیقن تجسم جوان ایران قرن بیست و یکم است.