عکس‌های درگیری‌های شریف
عصر دیروز دانشگاه صنعتی شریف،صحنه ی شدیدترین درگیری ها طی هشت سال اخیر بود که طی آن مراسم تدفین شهدای گم نام در صحن مسجد این دانشگاه به زد و خورد کشیده شد.
اوائل اسفند امسال،به پیش نهاد بسیج دانش جویی، بسیج کارکنان و نیز تعدادی از هیات های مذهبی دانشگاه شریف طرحی با عنوان طرح دفن شهیدان گم نام به شورای فرهنگی دانشگاه ارایه شد. (شایان ذکر است که ساختار این شورا با تغییر دولت به نفع بسیج و به صورتی خلاف عرف تغییر کرده بود). با این وجود این طرح در این شورا تصویب نشد. اما مهندس میرزایی مسئول فوق برنامه دانشگاه در اقدامی خودسرانه تصویب این طرح را در صورت جلسه جای داد تا این طور گمان برود که این طرح به طور قانونی تصویب شده است. با تصویب! شورای فرهنگی قرار شده بود پیکر تنی چند از شهدای گم نام در صحن مسجد دانشگاه به خاک سپرده شود.زمان این برنامه قبل از پایان سال جاری تعیین شده بود.
اعلام این تصمیم،اعتراض جمعی از دانش جویان از جمله انجمن اسلامی دانشگاه را به دنبال داشت. اما مسئولان دانشگاه هیچ توجهی به اعتراضات انجمن اسلامی دانش جویان به عنوان تنها نهاد دانشجویی دموکراتیک دانشگاه و نماینده دانش جویان نکرد. با بالا گرفتن دامنه ی اعتراض ها، در روز یکشنبه 21 اسفند عده ای از دانش جویان که تعداد آنها به 600 نفر میرسید به دعوت انجمن اسلامی در جلوی دفتر ریاست دانشگاه تجمع کردند. این دانشجویان پلاکاردهایی را حمل میکردند که در آنها نسبت به استفاده ابزاری از شهیدان هشدار داده شده بود. سپس این دانش جویان تریبون آزادی را برگزار کردند. در تمام این مدت دانشجویان مصرانه خواستار حضور دکتر سهراب پور (ریاست دانشگاه) در جمع خود بودند. پس از چند ساعت دکتر وثوقی وحدت معاون دانشجویی دانشگاه و نماینده رسمی دکتر سهراب پور (با حق امضا) در جمع دانش جویان حاضر شده و آنها را دعوت به آرامش کرد. در انتهای این مراسم، بیانیه ی زیر به عنوان بیانیه رسمی تجمع خوانده شد و دکتر وثوقی وحدت به عنوان نماینده رییس دانشگاه آن را امضا کرد:

قطعنامه تجمع دانشجويان به دفن شهدا در دانشگاه
«جمع دانشجويان حاضر در اين تجمع اعلام مي دارد با هرگونه طرحي مبني بر دفن شهدا در فضاي دانشگاه اكيدا مقابله مي كند و تا زماني كه اين طرح از طرف شوراي فرهنگي دانشگاه لغو نگردد به اعتراض خود به انحاي مختلف ادامه خواهد داد.
خواسته جمع معترض به صورت مشخص به شرح زير است:
1- رييس دانشگاه يا نماينده وي با حق امضا كتبا متعهد شود كه شهدا تا پايان تعطيلات و تا قبل از اقدام 2 مندرج در همين قطعنامه در فضاي دانشگاه دفن نگردد.
تبصره: مسجد جزء صحن دانشگاه محسوب مي شود.
2- چون دانشگاه متعلق به دانشجويان است و دانشجو صاحب اصلي دانشگاه است لذا هرگونه تصميم گيري هاي اين چنيني بايد ير اساس رفراندومي كه برگزار كنندگان آن شامل نمايندگان مسئولين دانشگاه، انجمن اسلامي دانشجويان و ديگر گروه هاي دانشجويي معترض مي باشد، انجام پذيرد.
3- تاريخ برگزاري رسمي رفراندوم نيمه دوم فروردين ماه مي باشد.
4- بركناري مهندس ميرزايي به عنوان عامل اصلي ارائه اين طرح.»

شایان ذکر است که مدتی پیش تعداد کثیری گروه های فوق برنامه (علمی، فهنگی و هنری) دانشگاه مخالفت خودرا با طرح خود اعلام کرده بودند:

گروه‌هاي:

1- انجمن علمي و فوق برنامه دانشكده مهندسي و علم مواد
2- جمعيت امام علي
3- كانون تئاتر دانشگاه شريف
4- كانون موسيقي شريف
5- كانون عكس شريف
6- گروه كوه دانشجويي شريف
7- گروه ياريگران
8- انجمن اسلامي دانشجويان
9- انجمن علمي دانشجويي دانشكده كامپيوتر
10- فوق برنامه دانشكده رياضي
11- نشريه ارغوان
12- نشريه نقطه سر خط
13- دفتر مطالعات فرهنگي
14- انجمن علمي و فوق برنامه دانشكده شيمي
15- مجله عمران شريف
16- كانون شعر و ادب
17- مجله صنايع
18- كانون علمي فرهنگي رسانا
19- دفتر فعاليت هاي دانشجويي مكانيك
20- مجله رياضي

همچنین یک نظرسنجی بوسیله انجمن و در میان 1255 دانشجو انجام شده بود و رای دانش جویان اینگونه بود:

15.1 درصد از دانشجويان موافق طرح دفن شهدا
82.5 درصد از دانشجويان مخالف اين طرح
و 2.4 دانشجويان راي سفيد( ممتنع)

اما صبح روز دوشنبه 22 اسفند،درهای مسجد دانشگاه به روی دانش جویان قفل شد تا در یکی از رواق های مسجد قبرهایی برای خاک سپاری پیکر شهدا کنده شود.

دانش جویان معترض که از این موضوع مطلع شده بودند، از حوالی ساعت 11.5 با تجمع در جلوی بوفه اعتراض آرام خود را شروع کردند.

به طور همزمان بسیج دانشجویی با برگزاری تجمعی در ساختمان ابن سینا موافقت خود را با این طرح اعلام نمود. دانشجویان مخالف برای جلوگیری از دفن شهدا به سمت مسجد دانشگاه حرکت کردند

اما با درهای بسته ی مسجد مواجه شدند.

پس از گذشت مدتی و با باز شدن درهای مسجد به هنگام اذان ظهر،صحن مسجد توسط دانش جویان موافق و مخالف تدفین شهدا اشغال شد که بسیج دانش جویی و انجمن اسلامی به ترتیب مهم ترین تشکل های موافق و مخالف را تشکیل می دادند.

در ادامه رواقی که قبرها در آن کنده شده بود توسط قریب به 200 نفر از دانش جویان معترض تدفین اشغال شد. و در همین زمان بلند گوی مسجد شروع به پخش اذان ظهر کرد و دانشجویان موافق جملگی به درون مسجد رفته و شروع به خواندن نماز کردند. این در حالی بود که دانشجویان مخالف در بیرون مسجد و در زیر آفتاب منتظر مانده یا نماز خواندند.

و البته فیلمهایی هم گرفته میشد!

در ادامه ی کار یک روند فرسایشی از سوی موافقان پیش گرفته شد که در طول آن ابتدا پیش نمازی که نماز را اقامه کرده بود شروع به خواندن خطبه ی پس از نماز خودش شد و با صدای بسیار بلندی و بوسیله بلندگو صدای او را در میان دانش جویان مخالف پخش میکردند که باعث کلافه شدن این دانشجویان شده بود. این همه در حالی بود که دانشگاه از دیروز حتی یک بلندگوی دستی در اختیار مخالفان قرار نداده بود. سپس موافقان دوباره به حیاط مسجد برگشتند و در آنجا هم بوسیله بلندگو شروع به حرف زدن کردند. حرف زدن که چه عرض کنم. ابتدا با نوحه و اشعار زیبا! شروع کرده و با حرفهای احساسی و بدون طرح دلایل منطقی خود سعی در پیش برد و تهییج افکار به نفع خود بودند. مخالفان نیز با سوت و کف آنها را همراهی میکردند! و خواستار صحبت هم موافقین و هم مخالفین در تریبون بودند. رفته رفته با تجمع بیش تر دانش جویان در صحن و داخل مسجد(قریب به 1000 نفر)،تریبون آزادی بین موافقین و مخالفین شکل گرفت که مخالفین و موافقین به اظهارنظر پرداختند. شایان ذکر است که سیم بلندگو (احتمالا) توسط فردی بریده شده و بعد از آن از میکروفن بیسیم استفاده شد. در این مدت کم کم به عده ی استادان و همین طور کارمندان حراست ونگهبانان حاضر در مسجد هم اضافه می شد. در این تریبون آزاد مخالفین طرح اظهار میکردند که مخالف اجرای خود طرح نیستند بلکه خواستار برگزاری یک رفراندم بین دانشجویان برای برگزاری این طرح بودند و موافقین این طرح هم بدون اینکه به رفراندم توجهی داشته باشند با بیان حرفهای احساسی خواستار اجرای طرح بودند.

کم پیس می آید که مسجد دانشگاه چنین جمعیتی را در خودش ببینید.

موافقین در سمت راست و مخالفین در سمت چپ تصویر قرار دارند. تا اینجا تجمع بسیار آرام و محترمانه بود.

(تنها یک نفر اظهار داشت که برای اجرای اسلام نیازی به دمکراسی نیست!) . البته بعدا خواهیم فهمید که این تریبون آزاد کشک بوده و فقط برای تلف کردن وقت و سازماندهی موافقان بوده است. این همه در حالی بود که تعداد کمی از بسیجیان قوی هیکل موفق شده بودند خود را به کنار قبر شهدا برسانند.

برنامه با نظم خوبی جلو می رفت که حوالی ساعت 3، مداح اهل بیت که ظاهرا در تلویزیون هم زیاد او را دیده اید، حاج سعید حدادیان که به دعوت بسیج دانشگاه در مراسم حاضر شده بود پشت تریبون قرار گرفت.هنوز چند دقیقه ای از صحبت های او نگذشته بود و جمعیت موافقان فریاد «یا حسین» و شعار «برای دفن شهدا/مهدی بیا مهدی بیا»را سر داده بودند که عده ای سیاه پوش که گفته می شد دانش جو نیستند (دانشجوها اصولا این قدر زور ندارند!)، از درخارجی مسجد (دری که به خیابان آزادی باز می شود) تابوت ها بر سر دست وارد مسجد شدند.

تابوتها را جلو می آورند.

این عده با نزدیک شدن به رواق مقبره ها، به ضرب و شتم شدید دانش جویانی که دیواری انسانی در جلوی رواق ساخته بودند (ظاهرا بوسیله ی دسته ی بیل)، پرداختند و در مدتی کم تر از یک دقیقه این رواق را تصرف کردند. صدای یکی دو انفجار که مشخص نبود ترقه است یا گاز اشک آور نیز در طی این هجوم به گوش رسید.برای مدتی شعار «هیهات منا الذله» ی این عده و فریاد «وحشی وحشی» دانش جویان فضای مسجد را پر کرده بود.در پی این اتفاق دانش جویان مخالف و موافق که به شدت متاثر شده بودند، کم کم از مسجد پراکنده شدند و تشییع کنندگان پیکر با پخش نوار صدای آهنگران و مراسم سوگ و دعا، به تدفین شهدای گم نام پرداختند. البته تعدادی از دانشجویان موافق نیز در مراسم تدفین شرکت جستند. اینکه واقعا چند درصد از تدفین کنندگان دانشجو بودن هنوز در پرده ابهام است.

با تشکیل یک حلقه محافظ از بسیجیان، در داخل شروع به خاک سپاری شهیدان میکنند.

شی سفید رنگ جعبه ای است که شهید را بوسیله آن حمل کرده بودند.

قبل از پر کردن قبرها

پس از مدتی درب تابوتها را باز میکنند

بعضی از تدفین کنندگان به شدت تحت تاثیر قرار گرفته و با ذکر یا حسین، و توسل به ائمه اطهار گریه میکردند.

قبرها تا نیمه پر از خاک شده اند و افرادی در حال زیارت هستند.

تعدادی خبرنگار نیز حضور داشتند اما این قضیه با سانسور شدید خبری مواجه شد. چرا؟

یکی از مسوولان حراست که میگفت دانشگاه شریف امروز مدینه فاضله است، بنابر گفته ها وی بعدا در جمع مخالفان از اقدامات خود برای حمایت از مخالفان تمجید کرده است:

پس از مدتی حاج آقا مرتضوی مسوول دفتر نهاد مقام رهبری برای خواندن نماز میت در جمع حاضر میشوند:

دانش جویان معترض سپس در جلوی دفتر رئیس دانشگاه تجمع کرده و به شعار دادن پرداختند.دکتر سهراب پور رئیس دانشگاه که در صحن مسجد حاضر و ناظر ضرب و شتم دانش جویان توسط تشییع کنندگان بود،با اطلاع از این موضوع راهی دفتر خود شد تا به گفت و گو با معترضین بنشیند،اما به علت هجوم دانش جویان به دفتر خود هم نرسید.نزدیک به 80 نفر از دانش جویان با احاطه ی رئیس دانشگاه،به انتقادشدید و اهانت های سنگین پرداختند که در ادامه به ضرب وشتم او منجر شد. دکتر سهراب پور با فرار از دست دانش جویان خشم گین که او را مسبب حوادث چند دقیقه پیش و اهانت به ساحت دانشگاه می دانستند،به ساختمان امور اداری پناه برد.دانش جویان بعد از محاصره ی این ساختمان شعارهای تندی علیه رئیس دانشگاه سر دادند و خواستار استعفای او شدند. دانش جویان معترض اقدام به شکستن شیشه های دفتر رییس دانشگاه مردند.

در ادامه ی این اعتراضات،دانش جویان معترض با هجوم به سمت نرده های در ورودی دانشگاه ،به سر دادن شعار علیه کسی پرداختند که گفته می شد یکی از تشییع کنندگان بوده و ظاهرا یکی از دانش جویان را بازداشت کرده بود که با شکستن و افتادن قسمتی از نرده ها هم راه بود. این موضوع(حفاظ نداشتن دانشگاه)باعث شد که عده ای از دانش جویان از ورود نیروهای پلیش و گارد ضد شورش به دانشگاه به هراس بیفتند و از سایرین بخواهند که تجمع خود را به جای نزدیک در اصلی دانشگاه،به جلوی بوفه منتقل کنند.این عده با کشیدن دیوار انسانی دانش جویان را به سمت بالای دانشگاه هدایت می کردند و مانع نزدیک شدن آن ها به در اصلی دانشگاه می شدند.در همین زمان،یک ماشین نیروی انتظامی قصد ورود به دانشگاه را داشت که با مخالفت نگهبانان دانشگاه و باز نکردن در،موفق نشد.
جمعیت دانش جویان که رفته رفته آرام تر می شدند،به بیان خواسته ها و پیش نهادات خود برای برون رفت از این بحران و اعاده ی حیثیت دانشگاه پرداختند که استعفای مهندس میرزایی دبیر شورای فرهنگی دانشگاه که ابتدائا موضوع تدفین شهدا در دانشگاه را تصویب کرده بود،عوض کردن نام مسجد دانشگاه شریف که دیگر نشان گر تعلق مسجد به دانشگاه نباشد و انحلال بسیج دانش جویی و بستن درب مسجد برای جلوگیری از ورود هرگونه افراد غیر دانشجو به دانشگاه از جمله ی این خواسته ها بود.
قبل از این، دکتر سهراب پور که به علت کهولت سن و ضرب و شتم توسط دانش جویان حال مزاجی مناسبی نداشت، به بیمارستان منتقل شد.
به گفته ی یکی از دانش جویان و به نقل از مدیرکل اموردانش جویی دانشگاه به نمایندگی از طرف ریاست دانشگاه،کلاس های دانشگاه تا اطلاع ثانوی تعطیل است.
گفتنی است بعد از تجمع اعتراض آمیز در اعتراض به حکم اعدام هاشم آقاجری که پاییز 81 در دانشگاه صنعتی شریف به درگیری،خشونت و زد و خورد کشیده شد،این اولین بار است که دانشگاه صنعتی شریف صحنه ی چنین آشوب هایی می شود.این در حالی است که اتفاق دیروز،از نظر شدت به مراتب بزرگ تر از حادثه ی سال 81 بود.

شريف نيوز گزارشی يک طرفه و مغرضانه و ايسنا خبری محافظه کارانه مخابره کرده اند.