روشنگری:
*پاسخ تكان دهنده غلامحسين الهام، سخنگوى دولت احمدى نژاد به پرسش خبرنگاران در باره احتمال مرگ و مير بيماران خاص در ايران در اثر عدم ورود داروهاى ويژه در پى تحريم اقتصادى دانمارك ……

روشنگرى:رژيم اسلامى با سرعتى حيرت انگيز به سمت رويارويى هر چه گسترده تر با دولت هاى غربى بر سر پرونده هسته اى مى رود. منابع خبرى رژيم امروز اعلام كرده اند كه از تاسيسات نطنز رفع پلمب كرده اند، بازرسان سازمان ملل كه بر اساس همين خبر قرار است فردا تهران را ترك كنند، دوربين هاى نظارتى را از تاسيسات هسته اى برداشته اند. همزمان سخنگوى دولت احمدى نژاد، طرح روسيه و مذاكره در باره آن را بدون اين كه در حرف رد كند، در عمل به آينده نامعلوم موكول كرده است. اين درست واكنش رژيم به خبرهايى است كه ظرف دو روز اخير در رسانه هاى غربى به طرز وسيعى انتشار يافته است. براساس اين خبرها آمريكا خود را براى حمله هوايى به تاسيسات هسته اى ايران آماده مى كند. ابعاد انتشار خبر در حدى بوده است كه برخى مطبوعات غربى و از جمله گاردين بر شمار فزاينده كسانى كه در جريان چنين حملاتى جان خود را از دست خواهند داد، تاكيد كرده اند.
تبليغات چيان رژيم بسختى تلاش مى كنند تا براى حفظ كنترل بر افكار عمومى در داخل كشور و بى خبر نگاه داشتن مردم از چاهى كه برايشان كنده اند ابعاد واقعى خطرى كه اين مردم را در صورت يك حمله گسترده نظامى تهديد مى كند ناچيز نشان دهند و از اين رو مدعى شده اند كه خبرهاى مربوط به احتمال حملات خوايى به تاسيسات هسته اى ايران جنگ روانى و شانتاژ است. در حالى كه اگر كوچكترين دلسوزى به حال ملت و سرنوشت آن احساس مى كردند بايد درست برعكس رفتار نموده و با برجسته كردن خطر به مردم هشدار مى داند. خواب و مسخ كردن مردم و كشاندن آنها به قربانگاه به وجهى كه تا بخواهند به ابعاد حقيقى خطر پى ببرند، در غرقاب فرورفته باشند در واقعيت نوعى همدستى با دشمنان خارجى ملت ايران است و چون چنين است تنها مختص رژيم اسلامى نيست. جاش هاى ايرانى آمريكا كه در انتظار نواله اى از خون اين ملت بى گناه هستند به شيوه اى مشابه رژيم در رابطه با خطراتى كه جنگ مى تواند براى ملت ايران داشته باشد كم فروشى مى كنند. آنها نيز مانند رژيم تبهكار اسلامى نفع شان در اين است كه مردم خوابزده و مسخ بمانند تا بتوانند در اولين فرصت بر آنها سوار شوند. اين سياست نه تنها در باره امكان وقوع رويارويى نظامى كه در مورد تحريم هاى شوراى امنيت سازمان ملل نيز كه از جوانبى حتى از يك جنگ محدود هم وحشتناك تر است و امكان تحقق آن هم بيشتر است مصداق دارد. اين در حالى است كه مردم آشكارا از تشديد رويارويى و عواقب تحريم ها نگرانند. مساله پرونده هسته اى رژيم و آخر و عاقبت آن به اصلى ترين و محورى ترين موضوع مورد توجه مردم تبديل شده است. اما رژيم نه تنها در برابر خطر حمله نظامى كه در برابر پيامدهاى تحريم گسترده اقتصادى نيز هيچ توضيح روشنى براى پرسش هاى مردم ندارد. در كشورى كه اساسا از طريق فروش نفت و خريد مايجتاج و فراورده هاى صنعتى و انواع كالاهاى مصرفى مى چرخد، چه راهكارى دارند كه تحريم اقتصادى به مرگ و مير عمومى منجر نشود؟ چگونه مى خواهند جلوى قحطى و احتكار را بگيرند؟ مى خواهند بگيرند؟ يا لحظه شمارى مى كنند كه از رهگذر فلاكت بيشتر ناشى از تحريم اين ملتى را كه 27 سال است از دست نظامشان شلاق خورده است باز هم بيشتر بچاپند و جيب هاى خود را بيشتر پر كنند؟
مسوولان رژيم تاكنون هر بار كه در باره تحريم ها و امكانات مقابله با آن طرف پرسش قرار گرفته و اظهار نظر كرده اند، يا بر ناممكن بودن تحريم ها با اشاره به وسعت طرف هاى تجارى شان تاكيد كرده اند، يا تحريم ها را به خاطر آن كه اثر جانبى آن مى تواند رشد صنايع نظامى رژيم باشد مورد ستايش قرار داده اند و يا به طور سربسته گفته اند كه در اين باره تمهيدات كافى انديشيده اند و جايى براى نگرانى وجود ندارد. با اين حال تاكنون حاضر نشده اند رسما و آشكارا منطق واكنش خود را در برابر تحريم ها روشن كنند. امروز، پس از سالهاى جنگ با عراق، در كنار تكرار لاطائلات هميشگى مبنى بر تدبير و چاره انديشى دولت، اساس اين منطق را سخنگوى دولت احمدى نژاد مطرح كرده است كه در يك عبارت مى توان آن را خلاصه كرد: ملت ايران فداى نظام و مذهب!
در كنفرانس مطبوعاتى امروز از غلاحسين الهام پرسيدند كه با توجه به اين كه “داروهاى بيماري‌هاى خاص بيشتر از دانمارك وارد مي‌شود” بيمارانى كه به اين داروها نياز دارند با تحريم اقتصادى دانمارك نگران شده اند. پاسخ دولت چيست؟ الهام در پاسخ خود حفظ حرمت پيامبر اسلام را از جان مردم ايران مهم تر دانست. اين است پاسخ وى به نقل از خبرگزارى ايسنا:

“از شما مي‌خواهم از توجه به اين نكته نيز غفلت نكنيد كه پيامبر اكرم (ص) در نزد آحاد ملت ايران از جان نيز عزيزتر است و ما نبايد اجازه دهيم به دليل وابستگى اقتصادي، آنها به پيامبر عظيم‌الشان اسلام اهانت كنند. انرژى معنوى و اعتقادى جهان اسلام فراتر از وابستگى به يك كالاى اقتصادى و يك كشور است. ما نبايد توانمندى داخلى را نيز در اين عرصه ناديده بگيريم.”

اين پاسخ فقط يك معنا مى دهد: بگذار بيماران خاص به خاطر نرسيدن داروهاى خاص وارداتى از دانمارك بميرند، زيرا براى رژيم قشقرق به پا كردن به بهانه حفظ حرمت پيامبر از جان ملت ايران عزيزتر است. اين همان صداى شوم خمينى است كه از حلقوم سخنگوى دولت احمدى نژاد بيرون زده است. صدايى كه مى گفت: ما براى نان و خربزه انقلاب نكرده ايم براى اسلام انقلاب كرده ايم؛ مى گفت تنور جنگ را گرم نگه داريد. و ديديم كه آن تنور چه فاجعه عظمى آفريد و چگونه جامعه ايران را به قهقرا برد و چه خسارات جانى و مالى و سياسى و فرهنگى عظيمى به جاى نهاد. اين صدا، صداى گروگان گيران ملت ايران است كه براى حفظ رژيم شان و در حالى كه به اعتراف عناصر وابسته به خودشان بنزهاى آخرين مدل آلمانى سوار مى شوند و به آلمان فحش مى دهند، نقشه مرگ فجيع تهيدستان ملت را در اثر تنگنا و كمبودهاى ناشى از محاصره اقتصادى كشيده اند. تحريم ها در عراق صدام حسين را از پا نيانداخت، به طورى كه نهايتا مجبور شدند به اين كشور لشكركشى كنند، اما تحريم ها از ملت عراق براساس آمارهاى مستند حدود نيم ميليون قربانى گرفت. دود تحريم هاى اقتصادى به چشم ملت ايران خواهد رفت و تنها به رژيم مجال خواهد داد تا مانند سال هاى سياه جنگ، ناتوانى از حل معضلات اقتصادي، ناتوانى از ايجاد كار، و ناتوانى از سروسامان دادن به توليد و جلوگيرى از سقوط باز هم بيشتر سطح معيشت مردم را با شرايط حساس و در محاصره اقتصادى قرار داشتن توجيه كند. فرق جنگ و تحريم ها در اين است كه اولى به لحاظ شدت برخورد در كانون تمركز افكار جهانى قرار مى گيرد، اما تحريم ها هر روز در سكوت قربانى مى گيرد؛ قربانيانى كه سرشناس نيستند، بلكه به دور از نگاه رسانه ها و در سكوت و بى خبرى ذره ذره مى ميرند. تحريم مثل آب شدن شمع وجود يك ملت است كه در نگاه اول ابعاد قربانيان جنگ را ندارد، اما فقط در نگاه اول چنين است، زيرا آمار قربانيان تحريم ها در عراق هنوز از آمار كسانى كه مستقيما در اثر جنگ جان خود را از دست داده اند بيشتر است. رژيم در تبليغات خود مدعى است كه با كاربست فناورى هسته اى مى تواند كشور را به قله هاى تازه اى از پيشرفت و توسعه برساند. اما اين فناورى نقدا به جاى هر گونه پيشرفت و توسعه تنها طناب دارى است كه رژيم به گردن ملت ايران حلقه بسته است و تحريم ها آن دستى كه اين طناب را مى فشارد.
با اين سرعتى كه تحولات به پيش مى رود، لحظه به لحظه و دم به دم لزوم تصفيه حساب مردم با اين رژيم سركوبگر، ماجراجو و واپس گرا حياتى تر مى شود. زيرا نه جنگ كه جز ويرانى و اشغال و تجزيه ايران و نه تحريم كه جز مرگ و مير گسترده توده اى ثمرى به همراه ندارد، چشم اندازهايى نيستند كه مردم ايران بضاعت پذيرش آن را داشته باشند.