وبلاگ صلح:
هفته پيش من به ديدار فيلم مستندي رفتم كه راجع به وضعيت كنوني يهوديان ايران بود. يك فيلمساز انساندوست ايراني اين فيلم رو تهيه كرد.اين فيلم در اكثر جشنواره هاي يهودي دنيا نمايش داده شده. ديدن اين فيلم براي من خيلي سخت بود. تمام مسايلي كه در فيلم مطرح شده بود، مسايل زندگي من بود. ما نخواستيم از ايران بريم. ما مجبور شديم از ايران بريم. اين رژيم و يك سري آدم هاي متعصب انچنان زندگي رو به ما سخت كردند كه خاك زميني رو كه ۲۷۰۰ سال روش زندگي كرده بوديم با اشك و آه بوسيديم و رفتيم. اين فاجعه نيست كه ما ۲۷۰۰سال در يك سرزمين زندگي كنيم بعد در عرض ۲۷ سال از اين سرزمين كوچ كنيم؟ فقط ما نبوديم كه رفتيم اين رژيم كاري كرد كه الان چندين ميليون ايراني آواره در دنيا وجود داره. آمريكا، استراليا، نروژ، سوئد، المان، انگلستان….حتي قطب شمال ايراني داره! زرتشتي ها، ارمني ها، اسوري هاو بهايي ها هم رفتند. يك دوست عزيز لينك اين فيلم رو براي من فرستادند. به هلندي است ولي خيلي ها توش فارسي حرف ميزنن. توي اين فيلم دختري است به نام “پرانديس”. اين دختر الان در نيويورك زندگي ميكننه. پرانديس توي اين فيلم تعريف ميكنه كه چه جوري توي مدرسه بهش توهين شده. اين اتفاق فقط براي پرانديس نيافتاده. براي خيلي ها از جمله خود منهم رخ داده. يك خانم ديني به من و دو همكلاسي زرتشتيم گفت: اقليت هاي مذهبي برن بيرون به غذا ها دست نزنن غذا ها نجس ميشه( ما داشتيم ساندويچ درست ميكرديم براي مدرسه بفروشيم).شما فكر ميكنيد من و پرانديس ها چند سالمونه؟ فكر ميكنيد اين مسائل چند سال پيش اتفاق
افتاده؟
Click here to see the documentary.