پیک ایران:
کنفدراسيون بين المللی اتحاديه های آزاد کارگران
دهم بهمن ماه 1384

جناب آقای رئيس جمهور

موضوع: صدها تن از فعالين اتحاديه کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه و اعضای خانواده هايشان دستگير شدند

اينجانب برای چندمين باراست که در باره فشار سنگين وارده بر اتحاديه کارگران اتوبوسرانی شرکت واحد تهران و حومه نامه می نويسم. عليرغم اينکه به هيچکدام از نامه های قبلی من پاسخی داده نشده است، من اينبار هم مجبورم به شديد ترين لحن ممکنه در اعتراض به موج های اخير دستگيری که شامل صدها نفر از فعالين اتحاديه کارگران شرکت واحد و خانواده هايشان می باشد، و همچنين در اعتراض به دستگيری هشت نفر از اعضای هئيت مديره و ادامه بازداشت رهبر اين اتحاديه، همکار ما آقای منصور اسانلو برايتان نامه بنويسم.

در تاريخ چهارم بهمن ماه 1384، کنفدراسيون بين المللی اتحاديه های آزاد کارگران مطلع شد که اتحاديه کارگران شرکت واحد برای آزادی منصور اسانلو، به رسميت شناختن اتحاديه و مذاکره برای پيمان دسته جمعی شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه طی فراخوانی روز هشتم بهمن ماه دست به اعتصاب سراسری خواهد زد.

آقای محمد احمدی بافنده (سی ايی او شرکت واحد؟؟) طی جلسه ای در تاريخ پنجم بهمن ماه با اعضای هئيت مديره اتحاديه کارگران شرکت اتوبوسرانی تهران و حومه، از اعضای اين اتحاديه می خواهد تا با خبرنگاران خارجی مصاحبه نکنند چرا که “دولت را زير ضرب می برد”. ايشان همچنين اعضای هئيت مديره را مطلع کردند که رهبر اتحاديه، آقای منصور اسانلو آزاد نخواهد شد زيرا “دولت می خواهد نشان دهد که اين اقدام در گام اول به درستی صورت گرفته است”.(!) اعضای هئيت مديره اتحاديه نيز ايشان را از خواسته هايشان و همچنين قصد اعتصاب سراسری اتحاديه در صورت پاسخ ندادن به اين خواسته ها ، عليرغم اين واقعيت که هشت نفر اعضاي هئيت مديره برای روز بعد به دادگاه فراخوانده شده اند، مطلع کردند.

در روز پنجم بهمن ماه ابراهيم مددی، معاون مدير اتحاديه، و همه اعضای هئيت مديره اتحاديه آقايان عباس نجند کودکی، ناصر غلامی، داوود رضايی، علی زاده حسينی، سعيد ترابيان، منصور حيات غيبی و عبدالرضا ترازی به دادگاه انقلاب رفتند. آنها هنوز برنگشته اند و طبق اطلاعات همچنان در زندان اوين در بازداشت بسر می برند همانجايی که منصور اسانلو هنوز تحت مراقبت های شديد امنيتی بدون دسترسی به وکيل و يا مراقبتهای پزشکی عليرغم ضعف شديد جسمی و بيماری نگهداری می شود.به علاوه همسر منصور اسانلو در اين دوره طولانی بازداشت فقط دو بار موفق شده است ايشان را ملاقات کند.

عليرغم همه اين دستگيری ها و دستگيری پنج نفر ديگر از کارگران شرکت واحد به نام های محمود هژيری، ناصر غلامی ؟، خانی، غلام خوشمرام و مرادوند، اتحاديه در هشتم بهمن ماه دست به اعتصاب زد. نيروهای امنيتی با استفاده از گاز اشک آور،باتون و حتی تهديد به تيراندازی اعتصاب را شکستند. پليس صدها نفر از اعضای اتحاديه را در حين اعتصاب دستگير کرد و تعدادی هم در خانه هايشان دستگير شدند. هر چند تعداد دقيق دستگير شدگان نامشخص است اما بی شک صدها نفر بازداشت شده اند که به هر دليل پاسخی کاملا غير قابل قبول و نامناسب به اقدام به حق و قانونی کارگران است.

بسياری از کارگران بر اثر فشار های امنيتی مجبور شدند بر سرکار بروند، در حالی که بسياری ديگر مورد ضرب و شتم قرار گرفتند. طبق گزارش حدود 30 نفر بشدت مجروح شده و تحت مداوا قرار گرفتند.اکثر اعضای هئيت مديره اتحاديه جزو بازداشت شدگان هستند. در مواردی حتی خانواده های کارگران (زنان و کودکان) نيز بازداشت شده اند.همسر و دو دختر آقای سليمی، عضو علي البدل هئيت مديره، با خشونت در خانه بازداشت شدند و با اين شرط آزاد شدند که آقای سليمی خود را به مقامات معرفی کرد. طبق گزارش همه بازداشت شدگان برای بازجويی به زندان اوين منتقل شدند. تعدادی از بازداشت شدگان دست به اعتصاب غذا زده اند.

در جريان اعتصاب، دولت و مسئولين شهری به نيروهای نظامی در تامين اتوبوس و راننده متوسل شدند تا مانع از توقف ترافيک در اثر اعتصاب در شهر تهران شوند. آنها همچنين از يک ترفند مديريتی استفاده کرده واعلام کردند که همه بازداشت شدگان اخراج خواهند شد. شهردار تهران، آقای قاليباف، يک مقام سابق ارشد نظامی، که قبلا قولهايی به اتحاديه داده بود ( وهيچکدام تاکنون عملی نشده است)، بطور مکرر در اين روزها به خبرنگاران گفته است که اتحاديه غير قانونی است. همچنين گزارش رسيده است که کارگران دستگير شده مجبور شده اند برای حفظ شغلشان توبه نامه امضا کنند.

کنفدراسيون بين المللی اتحاديه های آزاد کارگران مطلع شد که يک تعداد اندکی از دستگيرشدگان و همه اعضای خانواده های آنها آزاد شده اند. اما هنوز صد ها نفر از کارگران در زندان اوين بسر می برند.

کنفدراسيون بين المللی اتحاديه های آزاد کارگران بسيار نگران اين برخورد وسيع در شرکت واحد اتوبوسرانی است، و بر اين اعتقاد است که هيچ نوع فشار خشونت بار در مقابل خواسته های به حق کارگران به هيچوجه پذيرفتنی نيست. گفتگوی مناسب اجتماعی که با به رسميت شناختن اتحاديه و پيمان دسته جمعی که در يک فضای اعتماد متقابل آغاز می شود، تنها وسيله ای است که صلح اجتماعی را تضمين می کند.

ما همچنين نگران اين هستيم که تماس با خبرنگاران خارجی منع شده باشد، و مديريت و مقامات تلاش کنند تا مانع از آن شوند که کارگران خواسته هايشان را به اطلاع عموم رسانده و نتوانند برای همبستگی بين المللی که از حقوق بنيادين اتحاديه آزاد است اقدام کنند.

تداوم تجاوز به رهبران و اعضای اتحاديه و همچنين احکام شديد صادره در دادگاه سقز در سال گذشته حاکی از آن است که دولت ايران هنوز به اجرای تعهدات بين المللی خود بعنوان عضو سازمان بين المللی کار، بويژه به اصول آزادی اتحاديه ها و پيمان های دسته جمعي پايبند نيست. من بار ديگر بشدت از شما می خواهم که به مقامات قضائی و امنيتی خود دستور دهيد تا فورا منصور اسانلو و همچنين همه صدها نفر فعال بازداشت شده اتحاديه را آزاد کنند و همه جرايم عليه فعالين کارگری و احکام صادره عليه فعالين اتحاديه های سقز را لغو کنند.

فشار شديد بر فعالين اتحاديه ها که در احقاق حقوق قانونی کارگران تاکيد دارند تصوير عميقا تيره ای از کشور شما درميان مجموعه اتحاديه آزاد بين المللی بر جای گذاشته است. ما به نظارت خود بر ميزان احترام به حقوق بنيادين کارگران در ايران ادامه خواهيم داد. ما همچنين همه اين خشونت های ذکر شده عليه استانداردهای کار را به سازمان بين المللی کار يادآور خواهيم شد.

با اين همه در انتظار اقدام فوری و قاطع شما در موارد ذکر شده هستم.

با احترام
گوی رودی
دبير کل

رونوشت:
– آقای سوماويا، دبير کل سازمان بين المللی کار، ژنو،
– نماينده جمهوری اسلامی ايران به سازمان ملل متحد در ژنو، و
– سفارت جمهوری اسلامی ايران در بروکسل.

ترجمه و تکثير از: اتحاد بين المللی در حمايت از کارگران ايران
info@workers-iran.org