ایران پرس نیوز:
هم میهنان عزیزم،

کارجـنون رژیم اسلامی بـه راستی به تماشا کشیـده است. بـارزترین نمـود آن رفتاری است کـه مسئولان این رژیم از یک سو بـا مردم خود می کنند، و گردنکشی و جسارتی است که از سوی دیگر درتقابل با جامعۀ جهانی تدارک می بینند.

چندی پیش جمعی از زحمتکشـان ملت مـا، یعنی راننـدگان شرکت واحـد اتـوبوسـرانی تهـران و حومه، برای استیفای بدیهی ترین حقوق صنفی خود ناگزیرشدند به کوششی جمعی دست بزنند، پـاسخ رئیس جمهوری کـه خـود را منتخب محـروم تـرین قشـرهـای جامعه می دانـد و بـه همین محرومان وعدۀ عدالت داده بود، فقط این بـود که گروهی از رهبران و گردانندگان این حرکت جمعی را به زندان انداخت، و مقاوم ترین شان یعنی منصور اوسانلو را در زندان و زیرفشارها
و شکنجه هــای سخت نگاه داشت.

راننــدگان شرکت واحـد اتوبوسرانی، کـه از محروم تـرین و زحمتکش ترین اقشار جامعۀ ما هستند، برای رهایی رهبـرشان و رسیدن بـه مطالبــــات صنفی خویش نـاچار شده انـد اعلام اعتصاب کننـــد. پاســخ مجــدد نظام اسلامی بـه ایـن درخـــواست

دستگیری دوبارۀ جمعی از فعالان کارگری این قشرمحروم است.

حال به وجه دیگرواقعیت این رژیم توجه کنید. نظامی که مطالبات صنفی بـرحق محــروم ترین قشرهای ملت ما را با زندان و شکنجۀ افراد پاسخ می دهد، باکی از آن ندارد که همۀ توان مالی کشور را برای رسیدن به چیزی که خود آن را دستیابی به تکنولوژی هستـه ای می نامد بسیــج کند؛ رئیس جمهورش به دیدار سران گروه هایی می رود که جامعۀ جهانـی آن ها را بــه عنوان گروه های تروریستی می شناسد، و در نشست خود با آنان وعدۀ همه گونه حمایت های مالی می دهد؛ و به محض بازگشت به کشور نیز پذیـــرای قدوم نــامبارک یکی از پلیدتریــن چهره هــای سرشناس تروریستی در کشورهمسایۀ ما عراق می شود که به امید دریافت کمک های بیشتر به تهران سفرکرده است. و شگفت انگیزتر از همه این است که همین به اصطلاح رئیس جمهور از تحریک آشکار جامعۀ بین المللی به رویارویی و زمینه چینی برای ایجاد درگیری با دنیای غرب ابایی ندارد: نخستین شعار سیاسی خمینی پس از ورود به کشور را، که خواستار نابودی اسرائیل شده بود، بارها و به گونه ای بی سابقه تکرار می کند؛ منکر فجایعی است که در جریـــان جنگ جهانی دوم از سوی نازیان بر قوم و ملت یهود روا داشته شد، و همزمان با این رجزخوانـــی ها برای دهن کجی هرچـــه بیشتر به جامعۀ جهانی به دیــدار رئیس جمهوری می رود که از سوی مراجع جهانی به دست داشتن در قتل یک رهبرسیاسی در کشورهمسایۀ خود متهم است.

هم میهنان عزیزم،

این گونه بی کفایتی در تامین ضروری ترین خواست های مردم مــا، و سرکوب بی محابـای این مردم از یک سو، همراه با یکه تازی های مبارزطلبانه در سیاست خارجی در عین بی اعتنایی به اصول بدیهی دیپلماسی و روابط مسالمت آمیز بـا جهان، از سوی دیگر، از جانب سردمداران این رژیم آیا پدیده ای تازه و شگفت انگیزاست؟ به هیچ وجه، تازگی ندارد زیــرا ادامۀ چشم و گوش بستۀ راهی است که رهبر و بنیان گذار این رژیم ترسیم کرده است.

مگرایشـان نبودنــد که همـۀ دستآوردها آزادی گستربشریت را تنها درقالب به قول خودشــان فرهنگ مبتذل غربـی می دیدند، که از نظر ایشان باید یکسره کنارگذاشته شود.

مگرایشان نبودند که شعار معروف اسرائیل نابود باید گردد را به زبان آوردند؟ مگر همین شعار نیست که هرسال بربدنـــۀ موشک های نظامی در رژه های نیروهای مسلح جمهوری اسلامی در تمام ایــن سالیان گذشتــه در برابــردوربین هــای رسانه های بین المللی به نمایش گذاشته شده است؟ از این ها بالاتر، مگر در قانون اساسی همین نظام اسلامی نیست کـه سخــن از «ارتش مکتبــی» و رسالت آن برای “جهـــاد در راه خـــدا و گسترش حاکمیت قانون خدا درجهان” رفته است؟ کجای این ها تازگی دارد وآقای احمدی نژاد چه چیزی را از خود درآورده است؟ پاسخ این سئوال را باید روسای تشخیص مصلحت و اعضـــای خبرگان رهبری بدهند که اینک خود را سراسیمه و نگران وضع نظام نشان می دهند درحالی که بنیاد نظام شان از روز اول برهمین مبنا بوده و خود نیز از همان آغاز تا امروز، در همین مسیر پیش رفته اند، ولو با ظاهری آراسته تر و مردم فریبانه تر.

این ها نه تنها تازگی نـدارد بلکه بـه هیچ وجه شگفت انگیز هم نیست. شگفتی اگــر بـاشد – که هست – در رفتار جـامعۀ بین المللی است، که در مقابل واقعیت عــریان رژیمی تا این حد گستاخ و بی اعتنا به حقوق مردم خــود، و مهاجم نسبت به ارزش های انسانی و آرمان های بشری، بیش از ربع قرن است که ساکت نشسته اند ، و بـه گروگانگیری ۴۴۴ روزۀ دیپلمات هایشــان، به انفجار مراکزشــان در لبنـان و کشته شدن فجیــع شهرونــدانشان در لبـنان و عــربستان، بـــه تشویق و تحریک و حمایت از اقــدامات تــروریستی و کشتن بی گناهان در دیگرنقاط جهان تا بـه امروز عکس العمل قاطعی نشان نـداده اند.

کجا بودند مدعیــان حقوق بشر و فرهنگ انسانـیت هنگامی که هــزاران تــن از هم میهنان ما در زندان های رژیم درعرض مدت کوتاهی به فتوای آقای خمینی به بدترین وضعی اعدام شدند؟

اکنون که طشت رسوایی نیــات پنهانـی رژیم برای دستیابی بـه سلاح هسته ای بــر سرهربــام و برزنی به صدا درآمده راهی که به ذهن بعضی از سیاست گذاران غرب می رسد حملۀ نظامی و بمباران تاسیسات هسته ای ایران است، بدون توجه بــه این واقعیت آشکار که چـرا سـران رژیم اسلامی آگانه زمینــۀ چنین حملاتی را می چینند، و چگونــه است که با سخنان تند و حرکـات به ظاهر محاسبه نشدۀ خود جامعۀ جهانی را به مبارزه می طلبند؟ چرایی این قضیه روشن است:

نظامی که قادر به پاسخگویی به نیازهای مردم اش نیست و بی کفایتی و فسادش دیگرجایی برای او در اذهان مردم باقی نگذاشته است، چه چاره ای جز روی آوردن به ماجراجویی بین المللی و توسل به داروی آرام بخش فاجعۀ صحرای کربلای خود دارد؟

هم میهنان من،

جسارت مسئولان این نظام و بی اعتنایی آنها به حقوق ما مردم و به موازین بین المللی ریشه در ذهنیت فاجعه پرست و فاجعه جــوی رهبــران این نظـام دارد که قرن هــاست در ذکرمصیبت و تخدیر بر روح و جان مردمان تبحر و تسلط یافته اند، و اکنون تحریک غرب به حملۀ نظامی را یگانه راه ادامۀ حیات نظام سراپا ظلم و فساد خود می بینند.

هم مینهان عزیزم،

توهین به مقدسات دیگر مردمـان و اهانت بـه اصول اعتقادی و پرچـم ملی آنـان، اگر در دنیای گذشته چاره ای جز جنگ و جدال نداشت در جهان متمـــدن امروز، کـه به نهادهای بین الملـلی مجهزاست، راه حل های دیگری دارد. اگر مدعیــان فرهنگ آزادی بـه راستی بخواهند و ارادۀ لازم برای این کــار را داشته باشند بـه آسانی می توانند گروگان گیـران، بمب گـذاران و پـرچم سوزان های بی اعتنا به حقوق بین المللــی را بدون توسل به اقدامات نظـامی سرجـای خودشان بنشانند:

با طردشان از جامعۀ بین المللی، با بستن راه های رفت و آمد و تجارت به روی آنـان و بیـرون کردن نمایندگانشان از مجامع جهانی، با به رسمیت نشناختن رسمی و بین المللی آنها تا زمانی که حقوق ملت خود و موازین بین المللی را به رسمیت نشناخته اند. با کمک به مردمان زیـر سلطه و ستم این گونـه حکومت هــای جابر برای رساندن صـدا و پیام آزادی به مردم و رسانـدن فریاد مظلومیت مردم به مجامع جهانی و به گوش افراد دیگر ملت ها. این هاست راه های رهایی شما هم میهنان من از ستم نظام آخونــدی، راه هایی که در پیش گرفته نخواهد شــد مگر آن کــه شما آغازگر پیمودن آنها باشید.

هم میهنان عزیزم،

کارگران شرکت واحـد برای رسیدن به بدیهــی ترین حقــوق صنفی خودشــان مبارزه می کنند. مبارزۀ آنها مبارزۀ ماست. حقوق آنها حقوق ماست. اگر در برابـر مبارزۀ آنها بی تفاوت بمانیم چگونه می توانیم از جامعۀ جهانی انتظارکمک برای رهایی از ستم ملایان و رسیدن به آزادی را داشته باشیم؟

خداوند نگهدار ایران باد
رضا پهلوی