روز : انتقاد وال استريت ژورنال از اروپا

تصميم ايران در خصوص ازسرگيري آنچه که “تحقيقات هسته اي” مي نامد، انتقادات شديد و غيرمنتظره اي را برانگيخته است. محمد البرادعي مديرکل آژانس اتمي اظهار داشته است: “صبر من در برابر تهران دارد تمام مي شود.” فيليپ دوست بلازي وزير خارجه فرانسه از حکومت ايران خواسته است: “بلافاصله و بي قيد و شرط تصميم خود را تغيير دهند.” فرانک والتر اشتاين ماير وزير خارجه آلمان هشدار داده است که اين اقدام ايران نقض معاهده پاريس است و نمي تواند بدون اينکه “پيامدهايي” داشته باشد، به همين روال ادامه يابد.
اروپاييان و دوستان آنها در نهايت تصميم گرفته اند در برابر ايران، نه کاملاً اما تقريباً جدي عمل کنند. از اين رو صدراعظم اتريش هشدار داده است که مذاکره در خصوص تحريم ايران اقدامي شتابزده خواهد بود. خاوير سولانا رئيس سياست خارجي اتحاديه اروپا نيز خاطر نشان کرده است: “همه تلاش ها بايد صورت گيرد تا ايران متقاعد شود به وضعيت قبلي يعني مذاکرات بازگردد.” ظاهراً منظور آقاي سولانا در خصوص اتخاذ سياست سختگيرانه تر در قبال ايران، دعوت از ايرانيان براي صرف ناهار است.
اما نکته اينجاست که ايران قبلاً سياست “سختگيرانه” اروپاييان را تجربه کرده است. معاهده 2004 پاريس در واقع تغيير يافته موافقتنامه اکتبر 2003 ميان ايران و سه کشور اتحاديه اروپا بود. ايرانيان ظرف چند ماه موافقتنامه 2003 را نيز نقض کردند، اما تنها تنبيه اروپاييان اين بود که يک سال بعد حتي شرايط راحت تري را براي توافق به ايران پيشنهاد دادند. ايران تابستان سال گذشته نيز با اعلام اينکه پيشنهاد اروپاييان در خصوص اعطاي کمک هاي فني، ضمانت هاي امنيتي و عقد قراردادهاي تجاري ناکافي است، از ادامه مذاکرات سر باز زد. با اين وجود، شديدترين واکنش سه کشور اتحاديه اروپا اين بود که در قطعنامه اي که از سوي آژانس اتمي تنظيم شد، يادآور شود: “اعتمادي به صلح آميز بودن برنامه هسته اي ايران ندارد.” بنابراين مي توان گفت معيارهاي اروپاييان آنقدر ضعيف است که نمي توان ايران را به نقض آنها متهم کرد.
با گذشت بيش از دو سال ديپلماسي بي وقفه، جهان هنوز نتوانسته است بن بست هسته اي ايران را حل کند. اين در حالي است که ايران به طور چشمگيري به دستيابي به فناوري و دانش هسته اي که براي ساخت سلاح هاي اتمي ضروري است، نزديک تر شده است.
در حال حاضر گزارش هاي معتبر بسياري منتشر شده که حاکي از تصميم اسراييل براي انجام حمله بازدارنده به سايت هاي هسته اي ايران است. با در نظر گرفتن اينکه انعکاس اين قبيل گزارش ها ايران را بر آن داشته است موشک هاي پيشرفته ضد هواپيماي روسيه را خريداري کند، هرگونه حمله به سايت هاي هسته اي ايران مشکل خواهد بود. در عين حال با در نظر گرفتن اين نکته که رئيس جمهوري ايران وعده داده است کشور اسراييل را “از نقشه جهان محو کند”، يقيناً حمله بازدارنده اسراييل اگرچه ممکن است پيامدهاي دشواري داشته باشد، اما قابل توجيه خواهد بود.
با اين حال اسراييل نمي تواند براي تضمين امنيت غرب، روشي مانند انهدام راکتور هسته اي عراق را براي ايران پياده کند. در واقع اروپا و آمريکا هر دو بايد ايران را تهديد کنند و تنبيهاتي سخت تر از آنچه که تاکنون پيشنهاد داده اند، عليه ايران به کار بندند. همانطور که در قضيه صدام حسين آموختيم: در نهايت امر بايد بهاي تضمين امنيت را پرداخت، اما سئوالي که مطرح مي شود اين است که چه کسي بايد اين بها را بپردازد؟
منبع: وال استريت ژورنال، ۱۱ ژانويه