پیک ایران: خسرو شمیرانی
shemiranie@yahoo.com

– منصور به روشنی وزن کم کرده است و ناراحتی چشم آزارش میدهد
– من تمام روز در بیمارستان لبافی نژاد بودم. او را از زندان به بیمارستان نیاوردند و چشم او روز به روز بدتر میشود
– آقای مولایی و دکتر خورشید مراجعه کرده اند ولی آنها هم موفق به دیدن پرونده نشده اند
– ما همگی به بیگناهی اسانلو ایمان داریم و حرکت ما پس از آکسیون چراغ های روشن، پاسخ به مراتب قاطع تری خواهد بود. امیدواریم مسئولان سر عقل بیایند
– ظاهرا قاضی پرونده آقای راسخ متین، نقش زیادی ندارد
– در دادسرا به من گفتند که همه کاره آقای سعید مرتضوی است
– حسینیه را هم پلمپ کردند
– اتحادیه های عربی”ای.تی.ف” در اردن، تونس و فلسطین از کارگران شرکت واحد حمایت کردند

منصور اسانلو رئیس هیئت مدیره سندیکای شرکت واحد اتوبوسرانی تهران همچنان در زندان اوین به سر میبرد. اما “سندیکای شرکت واحد” که او خود از پی ریزان آن است در دفاع از او از نفس نیافتاده است. کارگران اسانلو را آزاد میخواهند زیرا او “باغبان” است و سندیکا “گل” و به قول یکی از همکارانش ” گل بدون باغبان پژمرده میشود”. کارگران نمیخواهند سندیکاشان “پژمرده” شود.
کارگران از نفس نیافتاده اند زیرا حمایت جهانی از آنها که در روزهای تعطیل کریسمس و سال نو با قوت آغاز شده بود در این فاصله هر روز ابعاد وسیعتری به خود گرفته است.
تنها در چند روز گذشته علاوه بر سازمان عفو بین الملل که آزادی فوری اسانلو را خواستار شده بود، ده ها سندیکا و اتحادیه و تشکل های دیگر کارگری ملی و بین المللی، از سوئد تا برلین و از کانادا تا اردن و فلسطین از خواسته های کارگران شرکت واحد تهران حمایت کردند.
از جمله میتوان از حمایت اتحادیه های عربی”ای.تی.ف” در اردن، تونس و فلسطین نام برد که در اعتراض به دستگیری همقطاران خود در ایران نامه ای به دولت ایران ارسال کردند.
بلال مالکو، از دفتر دنیای عرب “ای تی ف” در این مورد گفته است: “مبارزات کارگران حمل و نقل در همه جای این منطقه در جریان است. تنها خواست آنها حق تشکل و بستن قراردادهای جمعی است. اتحادیه های آزاد و مستقل در سراسر جهان باید با کارگران ایران اعلام همبستگی کنند و دست در دست برادران ایرانی خود مقاومت نمایند تا دولت ایران حقوق این کارگران را به رسمیت بشناسد.”
یکی از فعالان سندیکای شرکت واحد میگوید: “این همبستگی ها نیروی ما را صد چندان میکند.”
گرچه آقای اسانلو همچنان در زندان است اما کارگران موفق شده اند به برخی از خواسته های خود دست یابند. روشن شدن وضعیت مدیریت شرکت واحد از این جمله است. سعید ترابیان از اعضای سندیکای شرکت واحد میگوید: “سرانجام مدیریت شرکت واحد به شهرداری سپرده شد و از وضعیت شتر ــ گاو ــ پلنگ خارج شد، اما خواسته اصلی ما و شاید تنها خواسته کنونی ما آزادی منصور اسانلواست.”
شهروند در ادامه گزارش های خود در ارتباط با برخوردهای اخیر با کارگران شرکت واحد تهران و واکنش ها نسبت به این برخوردها، با خانم پروانه اسانلو و سعید ترابیان گفت وگو کرد.
خ – ش

پروانه اسانلو همسر رئیس هئیت مدیره سندیکا که اکنون بیست و دومین روز زندان خود را پشت سر میگذارد:
بالاخره چهار روز پیش یعنی یکشنبه ( هشتم ژانویه) با همسرم ملاقات کردم. وضعیت او در مجموع رضایت بخش است به غیر از اینکه به روشنی وزن کم کرده است و ناراحتی چشم آزارش میدهد.
قبلا گفته بودید که آقای اسانلو اخیرا قرار مداوای لیزری داشت …
ــ بله. سه شنبه گذشته قرار داشتیم با مسئولان هم صحبت کرده بودم. من تمام روز در بیمارستان لبافی نژاد بودم. قرار بود او را از زندان به بیمارستان بیاورند ولی این قول عملی نشد و چشم او روز به روز بدتر میشود.
شرایط ملاقات چگونه بود؟
ــ روز یکشنبه همراه با خواهر و مادر همسرم و همچنین پسرم به ملاقات وی رفتیم. به ما اجازه ملاقات حضوری دادند اما تمام وقت یک مامور زندان در کنار جمع خانواده ما نشسته بود. تقریبا بیست دقیقه ملاقات داشتیم.
آخرین چیزی که قاضی پرونده درباره آزادی همسر شما گفته است چیست؟
ــ ظاهرا قاضی پرونده آقای راسخ متین، نقش زیادی ندارد. من چندین بار از او خواستم که دست کم بگوید همسرم به چه اتهامی دستگیر شده است و در زندان نگهداری میشود، اما ایشان برای سئوال من پاسخی نداشت.
در دادسرا به من گفتند که همه کاره آقای سعید مرتضوی است. من هم دیروز به دفتر ایشان رفتم. آقای مرتضوی مرا نپذیرفت ولی منشی او نامه ای را که از قبل نوشته بودم از من گرفت و از قول وی گفت که باید روز شنبه [ 14 ژانویه ] به معاون او یعنی آقای محدث مراجعه کنم. اگر کاری برایم انجام نداد روز بعد از آن صبح نزد خودش بروم. امروز و فردا که تعطیل است. من روز شنبه به قاضی محدث مراجعه میکنم و یکشنبه دوباره به دفتر آقای سعید مرتضوی میروم.
وکلای ایشان چطور؟
ــ آقای مولایی و دکتر خورشید مراجعه کرده اند ولی آنها هم موفق به دیدن پرونده نشده اند.
دستگیری آقای اسانلو چه تاثیری بر خانواده شما داشته است؟
ــ الان زمان امتحانات بچه هاست. هر دو فرزند من به شدت تحت تاثیر وضعیت پدرشان هستند و نمیتوانند به درس و کلاس شان برسند. مادر همسرم سالخورده و مریض است گر چه هر روز به او میگوییم که فردا منصور آزاد میشود، اما او نیز حال بدی دارد. خودم هم که الان بیش از سه هفته است مجبور شده ام کار و زندگی خودم را کنار بگذارم و هر روز به زندان و دادگاه و دادسرا و دفتر این مسئول و آن مقام مراجعه کنم. به هر حال زندگی از هنجار خود خارج شده است.
دوستان و آشنایان و همکاران چه میگویند؟
ــ هر روز ده ها نفر زنگ میزنند و ابراز همدردی میکنند و میخواهند بیایند و کاری انجام دهند. میدانم که آنها هم کار و زندگی دارند برای همین از آنها میخواهم نیایند، اما ابراز لطف و مهربانی بخصوص از سوی همکاران او ادامه دارد. خیلی خوب هستند.
در یک ملاقات به قاضی او گفتم رسما در رسانه های عمومی اعلام کنند که سندیکا غیر قانونی است من دیگر نمیگذارم منصور به دنبال کار سندیکا برود برای اینکه او همیشه به قانون احترام گذاشته است. هیچ کس نیست که از دست او ناراحت باشد. اصلا نمیدانم جرم او چیست. اینکه کارگران او را دوست دارند و به او احترام میگذارند جرم است و یا اینکه او در همه این سالها در شرکت واحد سبب خیر بوده است گناه اوست. نمیدانم هیچ مسئولی هم پاسخی نمیدهد.

سعید ترابیان مسئول کمیسیون تبلیغات سندیکای شرکت واحد و از دومین گروه بازداشت شدگان سندیکا

آیا به غیر از آقای اسانلو عضو دیگری از سندیکا در بازداشت به سر میبرد؟
ــ خیر. در روز اول دی که دستگیریها آغاز شد 23-24 نفر را بردند که 13 نفر عضو هیئت مدیره بودند. از این تعداد و بازداشتی های بعدی تنها اسانلو در بند 209 اوین زندانی است.
آیا شما و یا همکاران تان امکان ملاقات با ایشان را داشته اید؟
ــ خیر. تازه پس از نزدیک بیست روز، روز یک شنبه، همسر منصور همراه با مادر، خواهر و فرزند کوچکش با او ملاقات کردند. به وکلایشان اجازه ملاقات نمیدهند. اما روزی که خانواده با اسانلو ملاقات داشت ما همراه با برخی اعضای هئیت مدیره نزد آنها رفتیم و از حال وی جویا شدیم. خوشبختانه از روحیه بسیار خوبی برخوردار است.
یکشنبه آکسیونی برای اعتراض به ادامه زندان آقای اسانلو داشتید …
ــ بله. چهارشنبه گذشته یعنی همان روز که من به همراه پنج تن دیگر از زندان آزاد شدیم شب منزل یکی از دوستان جلسه هیئت مدیره تشکیل شد. در این جلسه صحبت از قرار ملاقات با آقای دکتر قالیباف شد که برای فردای آن روز ترتیب داده شده بود. ما شرط گذاشتیم که اگر افراد دیگری به عنوان نماینده کارگران در آن جلسه شرکت کنند ما حاضر نشویم و به این دلیل هم در جلسه شرکت نکردیم. آن نشست برقرار شد اما طبیعتا نمیتوانست کاری از پیش ببرد برای اینکه سندیکا عملا آن را بایکوت کرده بود. ما در همان روز پنج شنبه جلسه ای گذاشتیم و قرار آکسیون “چراغ های روشن” را تصویب کردیم.
آکسیون چطور پیش رفت؟
ــ منصور پس از اینکه بار آخر دوباره به کار خوانده شده بود در منطقه چهار [ نازی آباد] کار میکرد. ما هم آکسیون را برای این منطقه تدارک دیدیم. آن روز رانندگان در منطقه نازی آباد همه سیاه پوشیده بودند و طبق برآوردهای انجام شده هشتاد درصد اتوبوسها با چراغ روشن حرکت کردند. در مناطق دیگر که این کار سازمان نیافته بود حدود سی درصد رانندگان با روشن کردن چراغها از آکسیون حمایت کردند.
برخورد مردم چطور بود؟
ــ مردم از ما پشتیبانی میکنند. خیلی ها در روز آکسیون با گل از رانندگان اتوبوس استقبال میکردند. در روزی که اعتصاب کردیم [ یکشنبه هفته پیش] مردم با رانندگانی که از طرف سپاه و ارتش به کار گمارده شده بودند برخورد خوبی نداشتند.
خلاصه نتایج ملاقاتها و مذاکرات با آقای قالیباف چه شده است؟
ــ ما در جلسه 10 دی ماه که با دکتر قالیباف داشتیم به نظر میآمد که مصرانه پیگیر هستند، اما تا کنون به غیر از تصحیح وضعیت شتر- گاو- پلنگی مدیریت شرکت واحد کاری از پیش نبرده اند. دکتر قالیباف قول داد که محلی در اختیار ما بگذارند که بتوانیم کنفرانس های هفتگی سندیکا را در آن برگزار کنیم.
البته ما در آن مذاکرات یک صدا اعلام کردیم که فعلا تنها خواسته ما آزادی منصور اسانلو است.
در روز همایش دوازده هزارنفری ورزشگاه آزادی هم آقای قالیباف با خانم اسانلو صحبت کرد و قول داده بود برای آزادی منصور تلاش کند، اما هنوز نتیجه ای نمیبینیم.
شما خودتان در جلسه مذاکره با آقای قالیباف حضور داشتید؟
ــ بله. بعد از اینکه ما جلسه پنج شنبه گذشته را بایکوت کردیم، من به همراه سه نفر دیگر به دفتر او رفتیم و برای روز شنبه قرار ملاقات گرفتیم. در آن روز سیزده نفر ، که 9 تن عضو هئیت مدیره و بقیه از فعالان بودند به دفتر آقای قالیباف رفتیم. آن گروه دیگر که خودش را نماینده کارگران مینامد در جلسه نبود، اما مسئول حراست شهرداری حضور داشت. در همان جلسه قول داده شد که اسانلو به زودی آزاد شود و در ضمن مکانی برای برپایی جلسات هفتگی در اختیار سندیکا گذاشته شود.
جلسات شما قبلا در محل سندیکای کارگران خباز برقرار میشد، الان کجا جمع میشوید؟
ــ طبقه بالای دفتر سندیکای خبازان یک حسینیه است که جلسات ما در آنجا برگزار میشد، اما بعد از دستگیری ها هم دفتر سندیکای خبازان و هم حسینیه را پلمپ کردند.
آیا شما برای آزادی آقای اسانلو ضرب الاجل تعیین کرده اید؟
ــ بگذارید درباره زمان چیزی نگویم. مهم این است که بدانند ما همگی به بیگناهی اسانلو ایمان داریم و حرکت ما پس از آکسیون چراغ های روشن، پاسخ به مراتب قاطع تری خواهد بود. امیدواریم مسئولان سر عقل بیایند.
گفت وگوها: 12 ژانویه 2006
شهروند – شماره ۱۰۴۹- ۱۳ ژانویه ۲۰۰۶ – جمعه ۲۳ دی ۱۳۸۴