نیمروز 9 اسفند صدهاتلفن‌همراه یک “کد” را تکرارکردند

نیمروز 9 اسفند ماه، زنگ تلفن علی لاریجانی سرپرست سیمای جمهوری اسلامی حامل پیامی بود که بموجب آن سرنوشت انتخابات شوراها در تهران تعیین شد. او که اخبار و گزارش های گزارشگران سیمای جمهوری اسلامی از گوشه و کنار شهر را دنبال می کرد، از آنسوی خط به اسدالله بادامچیان و محمدرضا باهنر گفت: اگر صدتا رای جمع کنید شوراها را برده اید! جمع آوری این صد رای در آن ظهری که تهران در سکوت و انتظار فرو رفته بود؛ برای رهبران موتلفه اسلامی آسان نبود. آنها بسیج مساجد و لباس شخصی ها را برای بهم زدن حوزه هائی که حدس زده می شد در آنها ملی- مذهبی ها رای خواهند آورد بسیج کرده بودند و باید برای ابطال انتخابات این حوزه ها صحنه را فراهم می ساختند و اکنون تغییر این ماموریت آسان نبود. وزارت کشور برای تمدید مهلت رای گیری نه تنها در تردید بود، بلکه ضرورتی هم برای آن احساس نمی کرد، اما این بار، برخلاف همه انتخاباتی که در 6 سال گذشته برگزار شده جناح راست و رهبران موتلفه اسلامی که خود انتخابات را تحریم کرده بودند، مبتکر تمدید مهلت رای گیری شده بودند و جدالی برای این تعیین مهلت وجود نداشت. نه یک بار، بلکه دوبار این مهلت تمدید شد و این درحالی بود که در حوزه های رای گیری نه ازدحامی بود و نه صفی از مردم که نیازمند تمدید انتخابات باشد! رهبران گروه های ایجاد بلوا در حوزه های رای گیری، و بقول خودشان مچ گیری بالای صندوق های رای و زمینه سازی برای فشار به وزارت کشور برای ابطال صندوق ها، با چند کد ضبط شده روی تلفن های همراه به ستاد مرکزی خود وصل بودند و این یگانه امکان بادامچیان و باهنر برای تماس سریع با این گروه ها و جمع آوری صدهزار رای بود. کار به دشواری پیش رفت، زیرا سیاست تحریم و نرفتن پای صندوق های رای، حالا باید ظرف چند ساعت به سیاست رفتن و رای دادن تبدیل می شد! ابتدا تراکت های بدقواره گروه آبادگران، که شتابزده چاپ شده بود را به نماز جمعه تهران بردند و پس از پایان نماز جمعه بین نمازگزاران توزیع کردند. این اقدامی بود که نباید در اجرای آن تاخیر می شد زیرا اگر نمازگزاران پخش می شدند و به خانه های خود می رفتند، یک امکان بزرگ از دست رفته بود. آنها که حوزه ها را باید بهم می ریختند حالا در مقابل چشمان حیرت زده ناظران رای گیری شال و کلاه کرده و بی سرو صدا اما شتابزده حوزه ها را برای ماموریتی دیگر ترک می کردند. بعد از نماز جمعه، بسیج مساجد سنگر بعدی بود و از این سنگر خانواده بسیجی ها را به پای صندوق های رای فراخواندند. کنار حوزه های رای گیری گروه هائی که صبح مشوق تحریم بودند، حالا مشوق رای گیری شده بودند و لیستی آماده در اختیار داشتند که با احترام بسیار در اختیار هرکس که برای رای به حوزه ها مراجعه می کرد می گذاشتند. گزارش این تغییر ماموریت ساعت به ساعت به ستاد بادامچیان- باهنر داده می شد. سیب رسیده در دامن موتلفه اسلامی می افتاد. آن “کد” گذاری و صدها تلفن موبایل همراهی که بین لباس شخصی ها و بسیجی ها تقسیم کرده بودند، بزرگترین وسیله خبررسانی و فرمان تغییر ماموریت شد. سیمای جمهوری اسلامی نیز که از صبح 9 اسفند بر طبل تحریم می کوبید، از نیمروز 9 اسفند، با علم و آگاهی از استقرار شبکه های موتلفه اسلامی در کنار حوزه های رای و توزیع لیست حاضر و آماده انتخاباتی، طبل شرکت در انتخابات را به صدا در آورد. از 1 بعد از ظهر تا پایان دو نوبت تمدید مهلت رای گیری جمع کردن یکصد هزار رای دشوار بود، واقعا دشوار بود، اما آنها از پس این کار دشوار برآمدند و طی 7- 8 ساعت توانستند آن صدهزار رای را که علی لاریجانی فرمان آن را صادر کرده بود جمع کنند و به صندوق ها بریزند. خورشید 9 اسفند نه بامداد ، بلکه نیمروز طلوع کرد. زنده باد تلفن همراه، زنده باد سیاست تحریم!