ايران از ديد يک ژاپنی ۲
ساکورا: ۲-سيستمها و قوانين ويژه در ايران
قوانينی که در ايران وجود دارند، خوب، بد، جالب، مسخره و گاها گيج کننده هستند.
– در ايران سيستم توزيع مواد غذايی ويژهای وجود دارد که مردم مواد ضروری خود مانند گوشت، روغن و شکر توسط کوپنهايی که از طرف دولت به آنها داده میشود را ارزانتر تهيه میکنند. به دليل اينکه در ايران فاصله بين فقير و غنی زياد است، اين سيستم به نظر میرسد که برای کمک به مردم فقير توسط دولت باشد ولی جالب اينجاست که به تمام مردم اين کوپنها داده میشود.
– سيستم عجيبی برای داخل شدن به موزه و ماندن در هتل برای خارجی ها وجود دارد.در صورتی که يک خارجی بخواهد وارد هتل و يا موزه شود بايد نرخ ويژه ای پرداخت کند که بسيار بيشتر از ايرانی هاست، معمولا ۱۰ برابر ايرانی ها بايد آن را پرداخت کنند. من ابتدا اين را باور نداشتم ولی هنگامی که به آن برخوردم به اين نتيجه رسيدم که تمام ايرانی ها دارند سر ما کلاه می گذارند .در ژاپن در موارد مشابه برای استفاده از ترن، هتل و.. نرخ های تخفيفی ويژه ای در نظر گرفته شده. به نظر می رسد که سيستم ايرانی برعکس تمام دنيا باشد.
-ايران با اينکه يکی از بزرگترين توليد کننده های خاويار است ولی به نظر می رسد که دولت، فروش خاويار را در داخل ايران ممنوع کرده است تا ارز خارجی بيشتری به دست بياورد.
– در تهران قوانين ترافيکی ويژه ای اجرا می شود، ماشين ها به داخل شهر از ساعت ۶.۳۰ صبح تا ۵ بعد ازظهر بدون مجوز ويژه، نمی توانند داخل شوند ولی ماشين های عمومی، مانند تاکسی و…مجاز به ورود به داخل شهر می باشند .من شنيدم که اين کار برای جلوگيری از ترافيک زياد در داخل شهر می باشد.ولی جالب اينجاست که اگر کسی ۱۰.۰۰۰ ريال پرداخت کند می تواند به مدت يک روز وارد اين محدوده شود. من در شگفتم که اگر هدف جلوگيری از ترافيک در مرکز شهر است، اين مبلغ چگونه می تواند مانع از اين شود.
-در شهر مشاهده می کنيد که مردم سيگار را نخی می خرند، که برای من خيلی عجيب بود.
پیام برای این مطلب مسدود شده.