شهروند: حسن زرهی
رعایت حقوق شهروندی دیگران در جوامع آزاد امر بسیار شناخته شده و محترمی است. و این امر را همه ی اهالی این جوامع فارغ از عقاید و سنن و مذاهبشان مراعات میكنند. از همه مهمتر رسانه های جوامع آزاد اعم از اصلی و یا قومی مراقب هستند كه پایشان در چاله ی خود محوربینی و تعمیم عقاید و سلایق خاصی نلغزد كه هم به لحاظ اخلاقی و هم از منظر قانونی ملاحظات و مكافات هایی در پی خواهد داشت.

دو هفته پیش یكی از كاسبان محترم این شهر در یكی از نشریات فارسی زبان آگهی داده بود و به مناسبت ماه رمضان ایرانیان را ترغیب و تشویق به روزه داری کرده بود و نه تنها این که یک قدم پا پیش تر گذاشته بود و درخواست کرده بود که کسی تظاهر به روزه خواری نکند و یا به عبارت دیگر بهتر است تظاهر به روزه داری کند. یعنی همان فرهنگ تقیه!

جا افتادن این فرهنگ در بین جوامعی مثل جامعه ما که در کشورهای میزبان در رده مسلمان ارزیابی می شوند خطرناک و مضر است، چرا که به راحتی می تواند حقوق دیگرانی را که مسلمان نیستند اما متعلق به آن جامعه هستند و احساس تعلق به آن جامعه می کنند و با آن جامعه بده بستان دارند مورد تعرض قرار دهد و خود را چنان محق بداند که برای دفاع از این حق اعتقادات خود را به دیگران تحمیل و دیکته کند، و احتمالا اعضا و افراد یک جامعه مجبور شوند همان ضرب المثل قدیمی و ضد حقوق بشری خودمان که “گر نخواهی شوی رسوا همرنگ جماعت شو” را ناچارا پیشه خود کنند و در واقع با این کار آگاهانه و یا ناآگاهانه فرهنگ ضد حقوق بشرانه را ترویج و تحکیم کنند.

متاسفانه مراعات حقوق بشر در جامعه ما بسیار بسیار جوان و شکننده است و برای رشد و تحکیم آن ما نیاز داریم که بسیار هوشیارانه عمل کنیم. در بین ما ایرانیان اعتقادات مذهبی گوناگون و متفاوتی هست که اگر بخواهیم درخواست آن کاسب محترم را رعایت کنیم احتمالا مجبوریم دائم خود را مسلمان و روزه دار نشان دهیم، و یا روی پیشانی خود یا بازوی خود آرمی و نشانی وصل کنیم و اعتقادات خود را توضیح دهیم که هر دوی این کارها مغایر با حقوق بشر است و همان به که همدیگر را تفتیش عقاید نکنیم و آزادی عمل، داد و ستد و کار و زندگی را از هم سلب نکنیم.

آن كاسب محترم در متن آگهی خود می گوید: “توصیه میشود كسانی كه به هر دلیل نمیتوانند یا نمیخواهند روزه بگیرند، به احترام این ماه و به احترام روزه داران از تظاهر به روزه خواری پرهیز كنند.”

حالا بیاییم و این درخواست ایشان را تعمیم بدهیم به صدها مذهب و باور و سنن و مراسم مورد احترام اقوام و مذاهب مختلف در كانادا و در همین جهانشهر تورنتو، و از حدود 3 میلیون جمعیت جهان چهره ی این شهر بخواهیم كه هر ماه به دستور یكی از كاسبان مذاهب و عقاید و سلایق و سنن چندصدگانه مجبور به مراعات مراسم و موارد ویژه ای بشوند.

شما چطور می توانید كه زرتشتیان و بهاییان و مسیحیان و یهودیان و پیروان دیگر مذاهب و مناسك را مجبور به رعایت قوانین دینی خویش کنید؟

شما فکر نمی کنید که این جا را با جمهوری اسلامی اشتباه گرفته اید؟ نکند فردا روزی حکم صادر کنید و بخواهید که زنان حجاب بپوشند تا روزه تان باطل نشود، و د‌خترها و پسرها با هم راه نروند و یا معاشرت نكنند تا مقررات جمهوری اسلامی در اینجا مراعات شود!

در آن آگهی كاسب محترم كه نانش را از مسیر سرویس دهی به ایرانیان گریخته از جهنم جمهوری اسلامی به دست میآورد، میخواهد آنان را مجبور به همان اعمالی كند كه رژیم در ایران میكرده و میكند. در حالی كه خوانندگان آن نشریه میتوانند ایرانیانی با هر مذهب و سلیقه و عقیده و باوری باشند و در بسیاری موارد حتی مسلمان و مخالف شیوه های رفتاری و كرداری ظالمانه حكومتی مانند حكومت تهران باشند. پس بنا به كدام حق و ضرورت آن آقا و یا هر كاسب و صاحب سلیقه و عقیده ی دیگری به خود حق میدهد كه مردم را ملزم و یا مجبور و یا برحذر از انجام و یا عدم انجام كاری كند كه قانونا و اخلاقا و بنابر عرف این جامعه از زمره ی حقوق انكار ناكردنی هر فرد ‌است.

به هوش باشیم كه برای به دست آوردن دل رژیم تهران و یا به هر مقصد و منظور دیگری كاری نكنیم كه چهره ی نادرستی از جامعه ایرانیان اینجا نشان دهیم.

به جاست ما ایرانیان به اشخاصی مانند این كاسب محترم و تفکری مثل تفکر ایشان اجازه دخالت در امور خصوصی و عقاید دینی و مسلكی و یا هر مرام و مذهبی كه داریم را ندهیم.

هشیار باشیم کسانی در خیال خام خود نپرورانند که می شود شعبه ی جمهوری اسلامی را در تورنتو فعال کرد!