پیک نت :

فرزندان مهاجرین ایرانی قد کشیده و بزرگ شده اند. در رشته‌های مختلف دانشگاه درس می‌خوانند، در کانون‌های مختلف اجتماعی فعالیت می‌کنند و دررشته‌های مختلف هنری فعالیت. نسلی در مهاجرت پیر شده است و نسلی روئیده است. از این نسل جدید، بسیار می‌روند ایران و‌بی‌بهره باز می‌گردند. کمی در میان اقوام می‌گردند و سفر به شمال و جنوب ایران. اما شماری هم با هدف به ایران می‌روند. سوژه‌های تحقیقات دانشگاهی خود را کامل می‌کنند، برای تهیه گزارش و فیلم و مستند به ایران می‌روند. سوژه‌ها، وقتی از ایران اسلامی می‌آیند، برای اروپائی‌ها سخت بکرند: فحشاء در کشوری که حکومتش پرچمدار حجاب اسلامی است! اعتیاد در کشوری که هنوز از خورجین انقلاب 57 خرج می‌کند. صیغه، قراردادی میان زن و مرد که برای اروپائی‌ها بیگانه است. بچه‌هائی که حاصل صیغه اند و برخلاف عرف و قانون کشورهای اروپائی شناسنامه ندارند و حرام زاده به حساب می‌آیند و‌بی‌حقوق اجتماعی اند! خیابان خواب‌ها، کودکان خیابانی که وضعیتی مشابه فقیرترین کشورهای امریکای لاتین را تداعی می‌کند. و سرانجام ” بچه بازی»، که هنوز نام حقوقی اشت در دفاع قانون ” لواط ” است و جرم، اما باندازه صیغه درایران رایج شده است.

تلخ است، بویژه برای ایرانی، اما واقعیت است در ایران امروز. این “بازی» سوژه ایست که هم در ایران درباره آن تحقیق می‌شود و هم نسل جدیدی مهاجرین که به کشور راه یافته اند، در اطراف آن گزارش و تحقیق و مستند تهیه می‌کنند.

فیلم مستند “کرگدن” ساخته هوتن شیرازی از این جمله است که در 107 دقیقه تهیه شده و قرار است در ماه اکتبر آینده در یک فستیوال فیلم در شهر گوتبرگ سوئد نمایش داده شود: “بچه بازی» یا “پدوفیلی».

کسانی که با سارنده این فیلم در ایران صحبت کرده اند، خیلی ساده و عادی هم گستردگی این مناسبات را در سالهای برقرار جمهوری اسلامی بیان کرده اند و هم دلائل آن را تا حدود زیادی بدرستی ذکر کرده اند. بسیاری از قتل‌ها و جنایاتی که در گزارش هفته گذشته رئیس دادگستری مرکز به آن اشاره شد به همین مناسبات باز می‌گردد. نه تنها امثال”بیجه” در ایران بسیار است(قاتل پسر بچه‌ها در جنوب تهران)، بلکه ریشه برخی چاقوکشی‌ها، نزاع‌های منجر به قتل، گسترش ایدز، دفرمه شدن آرایش برخی جوانان و… زائیده همین مناسبات است. حتی در برخی خانواده‌های شهری و روستائی!

هنوز معلوم نیست “صیغه” در جمهوری اسلامی بیشتر رایج است یا “لواط”، اما آنچه معلوم است، عوارض و نتایج 27 سال مقابله با واقعیات مناسبات اجتماعی میان زن و مرد، فقر، بگیر و ببندها، تحمیل حجاب، مقابله با هر نوع فعالیت سیاسی مستقل و غیر حکومتی جوان‌ها، ورزش ستیزی و… خود را اکنون نشان می‌دهد و در آینده بسیار گسترده تر از امروز نشان خواهد داد.

وقتی حکومت دانشجوی زندانی را به بند لواط بازان در اوین می‌اندازد تا باصطلاح “رویش را کم کنند” و بشکند و تن به اعتراف تلویزیونی بدهد و یا بازجوی امنیتی در پرونده قتل‌های زنجیره ای، عمده ترین و محوری ترین سئوالش از بازجوی دیگر “کاظمی» آنست که چند بار … داده ای؟ وقتی دراز همان اولین ساعات بازجوئی سیاسی، فرد دستگیر شده تهدید به تجاوز می‌شود، وقتی در زندان به زهرا کاظمی تجاوز می‌کنند تا اعتراف کند و… حاصل چه می‌تواند باشد، جز آنچه هست و در کرگدن بصورت فیلم مستند تجلی پیدا کرده است؟