در حالي كه طي روزهاي اخير اخبار متعددي از احضار و مراجعة تعدادي از روزنامه‌نگاران، هنرمندان و حقوقدانان به ادارة اماكن نيروي انتظامي درج شده ، ولي هنوز هيچ نهاد رسمي‌اي دربارة دلايل، چگونگي و هويت اين امر اظهارنظر نكرده است.
حسن ذاكري، مدير مركز اطلاع‌رساني نيروي انتظامي كشور، در پي تماسهاي مكرر خبرنگار حقوقي خبرگزاري دانشجويان ايران با اعلام اين كه بزودي (تا دو روز آينده) در مورد اين احضارها اطلاع‌رساني خواهد شد، موضوع توافق وزاري كشور، اطلاعات، فرهنگ و ارشاد اسلامي، و نيروي انتظامي دربارة توقف روند مذكور را تكذيب كرد.
ذاكري در پاسخ به پرسشي مبني بر اينكه ”طبق گفته‌هاي برخي احضارشدگان، مباحث و سوالات بازجويان با وظايف اداره اماكن نيروي انتظامي هماهنگي و ارتباط ندارد”، اظهار داشت: چون شخصا با احضارشدگان ارتباط نداشته‌ام، از اين موضوع بي‌اطلاعم؛ ولي نيروي انتظامي و ادارة اماكن، بايد در چارچوب (وظايف) مشخص خود عمل كند و اگر موضوعي فراتر از آن باشد، بايد حوزه‌هاي مربوطه اقدام كنند.
مدير مركز اطلاع‌رساني نيروي انتظامي درباره اين سئوال كه ”آيا احضارهاي ادارة اماكن تحت نظارت و دستور دادگستري بوده يا خير؟”، رسما اظهارنظر نكرد.
همچنين از سوي ديگر، يكي از احضارشدگان به اداره اماكن نيروي انتظامي كه خواست نامش فاش نشود به توضيح نحوة احضار و بازجويي خود در اداره اماكن پرداخت و گفت: از نحوه احضار و برخورد توأم با سردرگمي مأموران رسمي اداره اماكن مشخص بود كه كاملا از اين قضايا بي‌خبر هستند. همچنين نحوة بازجويي و مستنداتي كه بازجويان از آن بهره مي‌بردند، به شكلي بود كه گويي اين اشخاص نمي‌توانند از مأموران وزارت اطلاعات، نيروي انتظامي و حتي ضابطان دادگستري باشند.
وي توضيح داد: شيوة برخورد بازجويان به گونه‌اي بود كه به نظر مي‌رسيد همان كساني‌اند كه از حدود سه و چهار سال پيش به بولتن‌سازي مبادرت مي‌كرده‌اند. حتي آنها فاقد ابتدايي‌ترين اطلاعات در مورد سوابق من بودند؛ چنانكه برخي مسائلي را كه به عنوان گناهي نابخشودني نسبت مي‌دادند، مربوط به زمان و مكاني بود كه اصلا من در آن حضور نداشته‌ام.
او ادامه داد: تحليل شيوة احضار و كاراكترهاي به اصطلاح بازجويان نتيجه مي‌دهد كه احضاركنندگان مذكور، كساني‌اند كه وزارت اطلاعات، نيروي انتظامي و حتي دادگستري را دور زده‌اند.
وي افزود: معتقدم حتي اگر اين احضارها هم متوقف شده باشد، نبايد كار را پايان يافته تلقي كرد. مقامات مسئول بايد پي‌گيري كنند كه اين اشخاص چه كساني‌اند و از كجا حمايت مي‌شوند. همچنين با چه انگيزه‌اي در چنين شرايط حساسي – كه كشور نيازمند آرامش داخلي، ايجاد همدلي ملي و وفاق است – بحران‌سازي مي‌كنند.
او در توضيح علت استفاده از كلمة بحران در اين زمينه گفت: حاصل عملكرد اين افراد صرفا خوراكي براي راديوها و محافل بيگانه فراهم آورده است. ضمن آنكه حتي عده‌اي را با اين شيوة برخوردهاي تحقيرآميز و تهديدآميز نسبت به بعضي شخصيتها و ارگانهاي مهم كشور – اگر نگوييم كه دشمن كرده‌اند – بدبين مي‌كنند.