منبع: پیک ایران

دو هفته بعد از شورش در زندان رجائی شهر، روزنامه رسالت یک آگهی تشکر از خدمات “حاج کاظم” در صفحه اول خود چاپ کرده است. زندانیان سیاسی کم نام برای مجازات های سخت به رجائی شهر فرستاده می شوند و در آن جا با انواع شکنجه ها و سخت گیری ها روبرو هستند

روز نت ” روز”  : همزمان با زمزمه هائی که برای دادن ریاست سازمان زندان های کشور به رییس زندان رجائی شهر کرج در محافل سیاسی به گوش می خورد. نظر محافل مدافع حقوق بشر به شرایط این زندان جلب شده، زندانی که در سال ها اخیر توانسته خود را از چشم ها پنهان دارد و با سخت گیری های خود مانع از آن شود که اخبار و اطلاعات درباره آن به خارج درز کند.
دو هفته پیش، در حالی که خبر از اعتصاب غذا و شورش زندانیان سیاسی زندان رجائی شهر پخش شده بود و خانواده های زندانیان حاضر در آن زندان نگران شده و هر نوع ارتباط و ملاقات آن ها قطع شده بود، یک نیروی ویژه مامور اداره این زندان شد و از آن پس هیچ گونه خبری درباره این زندان مخابره نشده است. در همین حال گزارش خانم لوس بانین دبیر دوم سابق سفارت هلند در ایران [ که برای نخستین بار متن اصلی آن در شماره روز چهارشنبه “روز” منتشر شد] نور تازه ای به این زندان انداخته و نهادهای حقوق بشری جهانی را متوجه این زندان کرده است.
خانم بانین گزارش خود را با اشاره به وضعیت اکبر گنجی آغاز کرده و نوشته این روزنامه نگار و محقق مشهور در حال جدال با مرگ است. او در سی و ششمین روز از اعتصاب غذای خود از سلول خود در زندان اوین به بیمارستانی در تهران انتقال داده شد. اعتصاب غذا نه تنها اعتراض وی را به بازداشت غیرقانونی او و دیگرزندانیان سیاسی نشان می دهد، بلکه از مخالفت وی با قدرت مطلقه حکایت می کند. اعتصاب غذای گنجی فریاداعتراضی است تا توجه دنیا را به نقض مداوم ضروری ترین اصول حقوق بشر و سرنوشت شمار زیادی از زندانیان سیاسی در ایران جلب کند.
بیایید با روشن کردن هویت و سرنوشت چند تن از آنها، به گنجی کمک کنیم.از جمله زندانیان سیاسی رجائی شهر کرج. زندانی که برای پنهان کردن زندانیان سیاسی به کار گرفته می‌شود. رفتن به کرج تنبیه سختی محسوب می‌شود. وقتی کسی پایش به آنجا برسد، از انسان بودن ساقط می شود و حتی با وجود فعالان حقوق بشر و مطبوعات هم از انظار عمومی پنهان می ماند. زندانیان سیاسی رجایی شهر مجبورند با جنایتکاران خطرناکی چون قاتلان، تجاوز کنندگان به عنف و معتادین هم سلول باشند که در حمله وهجوم به هم سلولی‌های خود تردید نمی‌کنند. آنها هیچ چیزی ندارند که از دست بدهند: بیشتر آنها به نوعی محکوم به مرگ هستند. “مرگهای مرموز”، اتفاقی عادی در زندان رجایی شهر به شمار می رود.

زندانیان سیاسی رجائی شهر
برخی از زندانیان سیاسی کرج را بشناسید:
۱. ارژنگ داوودی: مهندس، معلم و شاعر، حدودا ً ۴۹ ساله. در سال ۲۰۰۳ دستگیر شد و در سال ۲۰۰۵ به ۱۵ سال حبس، تبعید به منطقه بد آب و هوا، ۵ سال محرومیت از حقوق مدنی و ۷۰ ضربه شلاق محکوم شد. اتهامش این بود که به یک خبرنگار کانادایی کمک کرده تا فیلم مستندی درباره زهرا کاظمی بسازد، عکاس کانادایی که در حین بازجویی در زندان اوین بر اثر ضربات وارده کشته شد. داوودی از زمان حبس ناگزیر بوده است بدرفتاری های مختلف و بازجویی های شبانه را تحمل کند.
او را در زمان دستگیری به شدت کتک زدند و حدوداً صد روز در سلول انفرادی نگه داشتند. انتقاد از حکومت و اتهام به مسوولان در خصوص نقض حقوق بشر از جمله دلائل ارائه شده برای محکومیت او هستند. در ابتدا به او اتهام زدند که جاسوس است و عضو “سازمان مخفی” نامعلومی است. داوودی از صدمات چشم و گوش ناشی از بدرفتاری با وی رنج می برد. او را با زنجیر به دادگاه می بردند. دادگاه وی بدون حضور هیات منصفه و پشت درهای بسته تشکیل می شد و هرگز به او اجازه نداده اند پرونده خود را ببیند. ارژنگ داوودی به همراه شش نفر از دیگر زندانیان سیاسی رجایی شهر اواخر ژانویه ۲۰۰۵ در اعتراض به حبس خود در بخش “جنایتکاران خطرناک” زندان دست به اعتصاب غذا زد. در واقع خبرنگاران افشا کرده اند که این زندانیان سیاسی با حمله و تهدید قاتلان و جنایتکاران خطرناک دیگر روبه رو بوده اند. این اتفاق حداقل چهار بار رخ داده است. داوودی چندی پیش تجربیات ناگوار خود را از زندان نوشت، اما اخیراً یادداشتهای او نیز در زندان ضبط شدند. این یادداشتها جرقه کوچک دیگری بودند که از چشم دنیای بیرون دور ماندند و اتهام دیگری را بر اتهامات ارژنگ افزودند.
۲. بینا داراب زند: فعال سیاسی، حدودا ً ۴۶ ساله. او در اوت ۲۰۰۴ زمانی که جلوی ساختمان سازمان ملل در تهران برای آزادی زندانیان سیاسی تظاهرات می کرد دستگیر شد. وی مجبور بود مدت ۲ ماه سلول انفرادی را تحمل کند. شعبه ۲۶دادگاه انقلاب پرونده داراب زند را بررسی کرد. او به ۳.۵ سال حبس، ۵ سال محرومیت از حقوق مدنی و ۵۰ ضربه شلاق محکوم شد. اتهامات وی عبارتند از: مشارکت در تظاهرات غیرقانونی، انجام مصاحبه با رادیوهای بیگانه و همکاری با مخالفان حکومت. او همچنین در ژانویه /فوریه ۲۰۰۵ در اعتراض به حبس زندانیان سیاسی در بخش ” جنایتکاران خطرناک ” رجایی شهر دست به اعتصاب غذا زد.

3. مهرداد لهراسبی : کتابفروش دوره گرد جلوی دانشگاه تهران که در سیزدهم ژوئیه ۱۹۹۹ به خاطر شرکت در تظاهرات دانشجویی همان ماه دستگیر شد. دادگاه انقلاب تهران ابتدا او را به مرگ محکوم کرد، سپس محکومیت وی به ۱۵ سال حبس و بعد از آن به ۱۰ سال حبس کاهش یافت. گفته می شود که با لهراسبی به شدت بدرفتاری شده است. بعد از اینکه سالهای زیادی را در اوین سپری کرد هم اکنون در زندان رجایی شهر به سر می برد و ظاهرا ً به لحاظ جسمی و روحی در وضعیت بدی قرار دارد. او سریعا ً به کمک نیاز دارد.

امیر ساران: فعال سیاسی، عضو “جبهه اتحاد ملی”، از سال ۲۰۰۳ [با وقفه] زندانی شده است. او به شدت کتک خورد. اخیرا ً در ژوئن ۲۰۰۵ ، در اعتراض به نحوه برگزاری انتخابات ریاست جمهوری، به اعتصاب غذای دیگر به زندانیان سیاسی پیوست. او به ۸ سال حبس محکوم شده است.

چندین زندانی سیاسی دیگر نیز در زندان رجایی شهر هستند، افرادی همانند حجت زمانی [که به مرگ محکوم شد]، ولی اله فیض مهدوی ، جعفر اقدامی و دیگران. آنها هم از رفتارهای غیرعادلانه در رنجند.

دبیر سابق سفارت هلند در تهران در پایان مقاله خود نوشته “در مقابل چنین وضعیتی، چرا روزنامه های غرب این طور سکوت اختیار کرده‌اند؟ چرا آنها رنج وصف ناپذیر انسانهای بی شمار را در زندان های ایران نادیده می‌انگارند، در حالی که به وفور اخبار مسایل هسته‌ای ایران را منتشر می کنند؟”

گفتنی است که رییس زندان رجائی شهر کرج از همواره کسی بوده که از وی با نام مستعار یاد می شده است چنان که “حاج کاظم” رییس فعلی این زندان که مانند اکثر روسای زندان های کشور در ربع قرن گذشته از اعضای فعال جمعیت موتلفه اسلامی است، در حالی که گفته می شود تدارکی در جریان است که به ریاست سازمان زندان های کشور منصوب شود همچنان نام کاملش در جراید درج نمی شود و عکس از وی هم منتشر نشده است.

روز چهارشنبه رسالت روزنامه جناح راست [ به کارگردانی هیات موتلفه اسلامی] در یک آگهی که در صفحه اول این روزنامه چاپ شده بود از قول دو تن به نام های محسن و حکیمی که ادعا کرده اند زندانی موقت بوده‌اند از خدمات انسانی و اسلامی “حاج کاظم” تشکر و قدردانی کرده بود. کاری که معمولا برای استثنائی و برای مقاصد مشخص صورت گرفته است. قابل تصورست که زمینه سازی روزنامه جناح راست به قصد به فراموشی شدن اخبار و شایعاتی است که از ماجرای اعتراض و شورش ماه گذشته این زندان پخش شده بود.